Ο ι πραγματικότητες που ζούμε…..αρχίζουν και τελειώνουν μέσα στο στενό μας κεφαλάκι…..
Η κοινωνία και ο περιβάλλον χώρος απλά υπάρχουν εκεί….το πώς θα τα δούμε έγκειται στο πώς βλέπουμε…..
Το πώς βλέπουμε δημιουργείται σιγά σιγά , καθώς μεγαλώνουμε μέσα στην κοινωνία ΑΠΟ την κοινωνία που μες περιβάλλει.
Δεν είμαστε άγραφο χαρτί αλλά ούτε και εντελώς προγραμματισμένοι …
Κάτι ανάμεσα στο τυχαία επιλεγμένο από το δικό μας μυαλό ( από το εντελώς δικό μας μερίδιο της τυχαίας ανάμειξης και κρυστάλωσης μιάς εκ των άπειροστών δυνατοτήτων συνδύασης των γενετικών μας προδιαγραφών) σε πλήρη ανάμιξη με το περιβάλλον κοινωνικό εμφύτευμα της κοινωνικοποίησης…..
Η τελική μας στάση , δεν είναι ποτέ τελική…είναι μια σχηματισμένη απόφαση που αντικατοπτρίζει το συμφέρον μας σαν άτομα (αυτό που το κουφιοκεφαλάκι μας αποφάσισε ότι είναι το συμφέρον της υπόστασής μας, παίρνοντας δεδομένα που σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν δυνατό να καταλάβουμε συνειδητά και να τα εξηγήσουμε ακόμη και στον ίδιο μας τον εαυτό).
Η τελική μας στάση , τελικά είναι κάθε φορά διαφορετική. Αυτό που ΕΜΕΙΣ θέλουμε να θεωρούμε τελική μας στάση είναι η σιγουριά που προσφέρει η παραδοχή , πρώτα στον ίδιο μας τον εαυτό και μετά στους άλλους , ότι έχουμε διαμορφώσει χαρακτήρα….ότι έχουμε κατασταλάξει τελικά και τελειωτικά και δεν είμαστε έρμαια της εντύπωσης.
Είναι μια απαίτηση θα μπορούσαμε να πούμε από την κοινωνία που μας διαμορφώνει ,να αποδείξουμε , βασικά να ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ να αποδείξουμε ότι αποκρυσταλώσαμε άποψη και χαρακτήρα….είναι η προσμονή που έχουμε και εμείς οι ίδιοι από τους άλλους μιας σταθερής συμπεριφοράς, έτσι ώστε να μπορέσουμε να συνεργαστούμε τελικά.
Ίσως αυτήν η »συνεργασία» να είναι η πραγματικότητα ….αυτό που δηλώνουμε μεταξύ μας σαν πραγματικότητα δηλαδή , είναι μια συνεργασία με τελικό σκοπό το συμφέρον όλων …δλδ το »κοινό συμφέρον»….
Που ξεκινά από την »σχηματισμένη μας απόφαση» που αντικατοπτρίζει το ατομικό μας συμφέρον.
Αλλά καταλήγει να εκφράζει καθαρά και ξάστερα την »κοινή λογική»…
Nα μην ξεχνιόμαστε….η δημιουργία είναι του Ηector piazzola
Είναι μεγάλο βήμα για τον άνθρωπο να καταλάβει ότι , ως αντιληπτικό όν, αυτό που δηλώνει μετ’ επιφάσεως σαν «πραγματική πραγματικότητα» δεν είναι τίποτε άλλο από το σύνολο των ερεθισμάτων των , όσο και να το κάνουμε , ελλιπών , ελλιπέστατων αισθητηρίων μας….οπότε μπορούμε να αλλάξουμε πραγματικότητα όποτε θέλουμε αν , συνειδητά επιλέγουμε να επεξεργαζόμαστε διαφορετικά αυτά τα έστω ελλιπή δεδομένα….Αυτό όμως για να μην μας δημιουργήσει πρόβλημα με τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν ,μας υποχρεώνει να κρατάμε μια επαφή με αυτό που λέμε κοινή λογική, η οποία μας συνδέει λιγάκι και με τις πραγματικότητες όλων των άλλων….και – προσοχή δεν μιλάω για παραδοχή και υιοθέτηση από μέρους μας της κοινής λογικής, απλά επαφή τόση όσο να μπορούμε να διαχειριστούμε την δική μας κατάσταση χωρίς να βγάζει μάτι η πραγματικότητα του ότι εμείς διαχειριζόμαστε την δική μας πραγματικότητα κατά το δοκούν….γιατί ο κόσμος που ζει μέσα σ’αυτό που λέμε «κοινή λογική» ότι περισσεύει το κόβει και ότι είναι διαφορετικό το σκοτώνει…
Ο άνθρωπος , όπως και κάθε τι που τον περιβάλλει ΕΙΝΑΙ κβαντικός…αυτό δεν έχει τίποτε να κάνει με το αν το συνειδητοποιεί ή όχι….όχι στην παρούσα συνειδητότητα…..και η παρούσα συνειδητότητα δεν αφήνει ένα μεμονωμένο άτομο να ξεπεράσει τα όρια που η κοινωνικοποίηση διαμορφώνει στην αντιληψη της πραγματικότητας στην οποία ζει -αντιλαμβάνεται- το κάθε άτομο…..υποψίες για άλλες πραγματικότητες και άλλες συνειδητότητες υπάρχουν…αυτό όμως δεν είναι παρα΄μόνο υποψία……το άτομο μόνο μέσα από την συλλογική ανάπτυξη θα μπορέσει να αλλάξει την πραγματικότητα που μπορεί να αντιλαμβάνεται και μέσα στην οποία θα μπορεί να δράσει…..π.χ.:η πρόσληψη ενέργειας στο άτομο -άνθρωπο ή ό,τι άλλο θες μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τον κύκλο : σύλληψη ηλιακής ενέργειας από την χλωροφύλλη- μεταφορά της στον λεγόμενο διατροφικό κύκλο και διασποράς της σε όλο το έμβιο «υλικό» της γης ….(θα ‘θελα να παρεμβάλλω εδώ, το πόσο αγνοημένη είναι η μάζα των βακτηρίων που στην πραγματικότητα καταλαμβάνει ίσως και το 60% επί του συνόλου του «έμβιου υλικού» της γης….υποψιάζομαι ότι ίσως και να υπάρχει και άλλος τρόπος πρόσληψης – κατανάλωσης ενέργειας….γιατί π.χ. να μην μπορούσαμε να «καταναλώνουμε » ενεργειακά διασπάσεις ή συντήξεις ατόμων….πράγμα που θα μας αποδέσμευε από την κατανάλωση έμβιων κυττάρων …..και από τις ενοχές ότι κανιβαλίζουμε….και από το περιβάλλον το οποίο ουσιαστικά μας περιορίζει σε αυστηρά όρια, έξω από τα οποία δεν μπορούμε να ζήσουμε (το περιβάλλον μπορεί)…όμως αυτήν η ιδέα δεν είναι παρά μόνο μια υποψία….εγώ και κάθε εγώ είμαι ένα μόνο απειροελάχιστο επεισόδιο στην ατέρμονη εξέλιξη έμβιας ύλης πάνω σε έναν πλανήτη……στην ουσία δεν αποτελώ παρά ένα κύτταρο αυτού του πλανήτη (παρομοιάζοντάς τον σαν ένα έμβιο όν – που είναι – το μόνο ίσως πραγματικό ΟΝ στην γειτονιά μας)…..
Κι εδώ πάμε στα «πραγματικά γεγονότα»…
Ο πλανήτης είναι το έμβιο ον…..εμείς απλά κύτταρα του…κι όπως και κάθε οργανισμός έχει κύτταρα «ανώτερα» και κατώτερα , έτσι και τα «όντα» που ζουν στον πλανήτη έχουν μια κατάταξη…..αυτό όμως δεν αλλάζει το βασικό…..η δομή της παραγωγής – κατανάλωσης ενέργειας είναι προκαθορισμένη….
Τί σημαίνει αυτό;
Τα κβάντα που προαναφέρατε και το πως ο άνθρωπος θα μπορούσε να γίνει κβαντικά υπεράνθρωπος, δεν σας το αποκλείει κανείς….το κβαντικό ον είναι οτιδήποτε θελήσει να είναι …..μπορεί να αυτοθεραπεύεται ή και να τρώει πέτρες ( ή αν σας κάθεται καλύτερα πετρώματα και δη ενεργειακά)…αυτό θα μπορούσε να γίνει σε όντα που μπορούν να αυτοπρογραμματιστούν (πως αλλιώς θα μπορούσα να το πω;;;)
Ο άνθρωπος , παρ’όλη την αλαζονία που επιδεικνύει , ότι δλδ είναι «ανώτερο ον» κτλ , δεν είναι παρά ένα μικρό κρικάκι της συνολικής αλυσίδας της ζωής επάνω στην γη…και η γη η ίδια είναι εξαρτημένη από την ύπαρξη του ήλιου….αυτός παράγει ενέργεια…αυτός είναι αυτόνομος στο σύμπαν…..η γη , οι πλανήτες και ότι συσσωρεύεται επάνω τους είναι ετερόφωτοι οργανισμοί…. δλδ εξαρτώμενοι…..
Θα μπορούσε άραγε κάποιος κάποτε να δείξει μια πορεία του ανθρώπου στην οποία θα γινόταν ενεργειακά ανεξάρτητος;;;
Θα μπορούσε παρ’όλα αυτά ο άνθρωπος να μείνει άνθρωπος ,ή θα περνούσε σε άλλο στάδιο εξέλιξης και δεν θα ‘ταν πια άνθρωπος αλλά κάτι μεταγενέστερο;;;
Και είναι μόνο τα κβάντα για τα οποία έχουμε μόνο υποψίες αλλά δεν ξέρουμε τί είναι; Οι διαστάσεις δεν είναι κάτι άγνωστο;;; Εμείς οι ίδιοι , ξέρουμε άραγε τι είμαστε;;;
που τώρα πια δεν τα βρίσκω πιο σημαντικά από το σκάψιμο στο χωράφι…..ο προγραμματισμός μου αύριο λέει ότι πρέπει να σηκωθώ το πρωί και να πάω να ποτίσω τα κεράσια, μπαλώνοντας τα σταγονίδια …να πάω να ξεριζώσω κάτι αγριάδες σε ένα άλλο χωράφι με καρύδια…..και κάπως έτσι κουρασμένος να βρεθώ στο καφενείο το βράδυ με φίλους για μια μπύρα , ίσως βλέποντας ποδόσφαιρο – που ήταν παλιότερα στην σφαίρα του αναθέματος- και αφού μιας πιάσει η νύστα , εκεί αργούτσικα , να πάμε όλοι ένας ένας στις γυναίκες μας , στο σπίτι για ύπνο…..
εκείνο που έρχεται συνεχώς στο μυαλό μου , είναι ότι κάθε φορά που παίρνω τον εαυτό μου στα σοβαρά , πάντα την πατάω….
κι όταν σκέφτομαι για γράψιμο , ίσως από παλιά συνήθεια το σκέφτομαι σαν κάτι σοβαρό…..κι αυτό όμως μου βάζει τρικλοποδιές γιατί πρέπει να το αντιμετωπίσω με την «ανάλογη σοβαρότητα»…
όμως τώρα πια περάσαν κάμποσα χρόνια κι από τις συμβουλές που πια δίνω εγώ στα δικά μου παιδιά που πια κι αυτά κοντεύουν στην φάση να κάνουν δικά τους , έμαθα να ακούω κι εγώ τις συμβουλές που δίνω…..όπως για παράδειγμα αυτή που ταιριάζει εδώ σ’αυτά που λέω…..όταν λέω στον γιο μου . ότι αν αν είναι κάτι που πραγματικά το θέλεις θα το κάνεις τελικά…αλλιώς θα το βρίσκεις πάντα μπροστά σου , μέχρι που να του δώσεις την ευκαιρία να γίνει πράξη…
τώρα που τα ανέλυσα όλα κατέληξα και σε ένα σαφές συμπέρασμα:
ήταν διευθυντής στην βιβλιοθήκη της ξάνθης…..όχι ότι ήξερα ποιός ήταν τότε….απλά ήξερα ότι ήταν αυτός που διοργάνωνε τον διαγωνισμό…
συστηθήκαμε και με την μια ερώτηση μετά την άλλη μου έβγαλε την αμηχανία από πάνω μου…σιγά σιγά ένοιωσα και άνετα και του είπα πράγματα που δεν είχα πει σε κανέναν….
δεκαπέντε χρονώ και είχα ένα τετράδιο γεμάτο ποίηση δική μου….
σήμερα ξέρω ότι οι μισοί έφηβοι γράφουν….τότε έλεγα με το μυαλό μου ότι ήμουν σπάνιο φαινόμενο….ένοιωθα έτσι από το τι έβλεπα στο περιβάλλον γύρω μου , στους συμμαθητές και στις παρέες των αγοριών εκτός σχολείου που ανταγωνίζονταν για το ποιός θα κατουρήσει μακρύτερα….
η κουβέντα είχε πάρει μάκρος και βάθος….
με κατάφερε και του εμπιστεύτηκα το τετράδιο να το διαβάσει…..
μετά μια βδομάδα ξαναπήγα με αγωνία….
έχω ακόμη το τετράδιο σαράντα σχεδόν χρόνια μετά με τις διακριτικές σημειώσεις του με το μολύβι στις επάνω δεξιές γωνίες απαλά για να μπορούν να σβηστούν-έτσι είπε – εύκολα…
χαίρομαι είπε που σ’ανακάλυψα ……
τόσο μικρός και έχεις δικό σου στυλ…δεν αναγνώρισα καμία φανερή επιρροή …..πόσο μάλλον αντιγραφές κτλ ….
στον διαγωνισμό ποίησης για μαθητές λυκείου πήρα μέρος έκων -άκων κι ας ήταν ο λόγος της γνωριμίας μας…..πήρα και ειδική βράβευση……με βάλαν και διάβασα τρία ποιήματα σε ένα αμφιθέατρο με λίγο κόσμο….εμπρός για πρώτη μου φορά και αναπάντεχα στα μικρόφωνα και να μην ξέρω πόσο κόκκινος ήμουν και πού να κρυφτώ…..έχασα και τα λόγια μου μια δύο φορές….
κρατήσαμε επαφή όσο ήμουν στο λύκειο…
είχε φροντίσει και τα βραβευμένα εκδόθηκαν στα «Θρακικά χρονικά» …έψαχνα χρόνια να βρω σε ποιά έκδοση αλλά δεν τα κατάφερα…ίσως τελικά και να μην εκδόθηκαν εκεί αλλά σε άλλο έντυπο….η και καθόλου…..
με είχε δει αργότερα , μετά από αρκετά χρόνια να κουβαλάω τις κάσες με τα κοτόπουλα σε μια προσωρινή δουλειά που είχα νιόπαντρος , γιατί τα φράγκα ήταν πάντα λίγα και τότε έκανα και δεύτερη δουλειά εκτός από αγρότης, και αυτός έπεσε επάνω μου ξαφνικά βγαίνοντας από μια κάποια ημερίδα ανάμεσα σε πολύφερνους αυτοδιοικητικούς και άλλα καμάρια τοπικά και ξαφνιάστηκε…
βρε συ εγώ σε είχα στο μυαλό μου φτασμένο πια στο δικό μου το συνάφι …..
αν πω ότι ντράπηκα που δεν ήμουν αλήθεια θα πω…
με μάλωσε ευθέως δεν ήθελε μυαλό να το καταλάβεις…
θυμήθηκα σήμερα κάτι που έλεγε γελώντας όταν είχε καιρό να με δει , τότε που είχαμε επαφή πριν φύγω για σπουδές ,ήταν ένα διάστημα περίπου δύο χρόνια….δεν είχα σταθερή συχνότητα επισκέψεων…μόνο στην βιβλιοθήκη τον έβλεπα …καμιά φορά εξαφανιζόμουν για βδομάδες…..
«έρχεσαι και χάνεσαι σαν τον κομήτη…..όταν εμφανίζεσαι είναι σαφής η παρουσία σου καμιά φορά και έντονη….μετά χάνεσαι απ’το οπτικό μας πεδίο αλλά ξέρουμε ότι είσαι κάπου εκεί μέχρι η τροχιά σου να σε επαναφέρει στον ουρανό μας….»
μια άλλη φορά είχε πει: να φύγεις από κομήτης και να γίνεις πλανήτης…..μέχρι να αποκτήσεις το δικό σου φως…..(ναι κι ο κομήτης πλανήτης είναι …το μέγεθος αλλάζει)
σήμερα η βιβλιοθήκη του έχει αφιερώσει την δική του πτέρυγα……γωνία Γιάννη Ιωαννίδη……ποιητή και λογοτέχνη…..
πάνε καμιά δεκαπενταριά χρόνια που έχει πεθάνει….όποτε τον θυμάμαι μου φέρνει κάτι σαν στενοχώρια ότι τον απογοήτευσα….μου φέρνει και μια αναπάντητη ερώτηση…..είχε πράγματι κάνει μια ανακάλυψη;
αυτός πίστεψε σε μένα ενώ εγώ όχι…….
σήμερα ξέρω ότι τίποτε δεν γίνεται χωρίς δουλειά….και η λογοτεχνία είναι χειρότερη από σκάψιμο…στο κάτω κάτω όταν σκάβεις μόνο σωματική είναι η κούραση…..ψυχή δεν δίνεις…..κάτι παραπάνω σε ιδρώτα κι αυτό είναι όλο…..μετά κάθεσαι σε μια σκιά και ξε-ιδρώνεις πίνοντας μπύρες……
χαζα χαζά το φεγγάρι έπεσε πιο κάτω απ’ τις περιστάσεις…
βγήκε κατακίτρινο….
δεν το πήραν σήμερα οι μάγισσες , δεν μπόρεσε να κοκινήσει και να βάλει σε φόβους εκείνη εκεί την γυναικεία ψυχή που τρέμει το φυλλοκάρδι της άμα το δει κόκκινο και σταυροκοπιέται μην την έβρει κάνα κακό….
από νωρίς είχε ένα ψιλόβροχο….σταγόνες σαν την δροσιά έπεφταν μουσκεύοντας την άσφαλτο….το χώμα δεν κατάφεραν να το λασπίσουν, έτσι αδύναμες και λίγες που ήταν…..
μετά κατάφερε και βγήκε και το φεγγάρι….αφού τα σύννεφα σκόρπισαν σιγά σιγά σαν μετανιωμένη διαδήλωση……όχι αέρας δεν τα’διωξε…σαν από μόνα τους να το μετάνιωσαν που μούσκευαν το χώμα δειλά κι όχι με απόφαση να βρέξουν…..
έμειναν κι οι αγρότες με την προσδοκία….να κοιτάν τα μετανιωμένα σύννεφα….
άιντε βρε…..παλιόπραμα….όταν το θέλεις δεν σου κάνει το χατήρι….
κι όταν δεν το θέλεις έρχεται και σε ρημάζει στη βροχή…..
Ξέρεις ότι ο Γιάννης κλείνει τρία χρόνια σε ακριβώς έναν μήνα;
Πού τον θυμήθηκα τώρα….είδα τις γραμμές των γραμμάτων θολές και αντί για γράμματα , θολές σειρές σκιές….
Δεν βλέπω χωρίς τα γυαλιά ..είχε πει….μια γκρίζα οριζόντια γραμμή είναι τα γράμματα, χωρίς να μπορείς να ξεχωρίσεις εκεί μέσα γράμματα……θολές σκιές….
Πάει καμιά δεκαετία -είναι τόσο; Πίναμε ουίσκι στο γραφειάκι που είχε δίπλα στο αρμεχτήριο…η έδρα της επιχείρησης, όχι αστεία , κανονικό εργοστάσιο…όταν μιλούσε με νούμερα , μου ‘ρχότανε ζαλάδα….Πού να ακουμπήσω κι εγώ κοντά του με τα μεροδούλι μεροφάι …κανονική επιχείρηση… αγελαδοτροφείο γαλακτοπαραγωγής…
Καμάρι του και τιμή του ..το’χε σηκώσει όλο στην πλάτη του από έναν στάβλο με πέντε ζώα και σήμερα-τότε- είχε καμιά χιλιάδα ζώα…πάνω από πεντακόσιες μάνες αρμεγόμενες μόνο, χώρια τα μοσχάρια και τα αρσενικά που ήταν για σφαγείο….
Πιές μου λέει….αρχίσαμε να γερνάμε….εγώ χωρίς γυαλιά δεν μπορώ ούτε το τσιγάρο να ανάψω….
Γελάκια…..
Και γιατί γερνάμε Γιαννάκη μου; παλικαράκια ακόμη είμαστε…πιάνουμε την πέτρα και της βγάζουμε το ζουμί της….
Γιάννης:Ναι ρε μαλάκα….και στα τυφλά την ξεζουμίζω…
Γελάκια…
Μπορώ….μην γελάς…..
Και να σου πω και κάτι; Επειδή μπορούσα έκανα ό.τι έκανα….και επειδή μπορώ , ενώ έφτασα σε ένα σημείο να μην χρειάζομαι ούτε τα μισά απ’ όσα είχα κάποτε σαν στόχο…κι έλεγα να’χα τόσα και να την περνάω πασάς….κι ακόμη τρελαίνομαι και σκάω και τρέχω από τα χαράματα ως αργά το βράδυ ασταμάτητα….επειδή μπορώ….τίποτε άλλο…..τόσα χρόνια αναρωτιέμαι τί με κάνει και τρέχω σαν τον παλαβιάρη πάνω κάτω ασταμάτητα….τίποτε φιλαράκι….τίποτε άλλο….κανένα νόημα σου λέω….το κάνω μόνο επειδή μπορώ να το κάνω….και σε βάζει κι ο διάολος να σκεφτείς ότι εγώ μπορώ…κόντρα στους άλλους που όχι, δεν μπορούν….
Αλλά αυτό μόνο σαν δεύτερη σκέψη…
Το μόνο που βάζω στο μυαλό μου κάθε φορά που μου’ρχεται κάτι στο μυαλό να καταφέρω είναι :μπορώ;;;;
Οτιδήποτε χαρακτηρίζεται ως «ανθρώπινο», έχει μέσα του το περιττό…το περιττό είναι όχι το παραπανίσιο και άχρηστο, αλλά το χρήσιμο επιπλέον…..
Όλοι οι οργανισμοί είναι εξελιγμένοι έτσι ώστε να επιβιώνουν μια χαρά στο περιβάλλον όπου έχουν προσαρμοστεί…..ο άνθρωπος όμως δημιουργεί περιβάλλοντα, φτιάχνει πράγματα που περισεύουν από την απλή επιβίωση…..
Αν κάτι μας κάνει ανθρώπινους είναι το ότι καταφέρνουμε και «ζούμε» , που είναι πολύ περισσότερα πράγματα από το απλά «επιβιώνουμε»…..
Το μεγαλύτερο κακό που κάνει όλος αυτός ο σαματάς περί οικονομικής ανεπάρκειας της χώρας μας είναι το ότι πολλοί άνθρωποι αναγκάζονται να μπούνε στον κύκλο της επιβίωσης με συνέπεια να έχουν ξεχάσει τι θα πει «ζω»…..
Για μένα αυτό είναι το χειρότερο αποτέλεσμα της κρίσης….
Το πόσο υπεύθυνος είναι κανείς είναι στ’αλήθεια ένα ερώτημα;
Η ευθύνη σαν υποχρέωση….
Η ευθύνη σαν ηθικό βάρος….
Η υπευθυνότητα σαν καθήκον…..
Θα μπορούσαμε να δούμε το πρίσμα της μη υποχρέωσης του ανθρώπου να είναι «σωστός» απέναντι σε υποχρεώσεις του «σωστού» απ’όπου κι αν προέρχονται…..και κάτω από το πρίσμα αυτό ο άνθρωπος δεν κάνει λάθη….απλά κάνει επιλογές…..τα αποτελέσματα των οποίων οφείλει να τα υποστεί η να τα απολαύσει αναλόγως του αποτελέσματος ,φυσικά……
Το μόνο που θα έμπαινε σαν θέμα στην συγκεκριμένη περίπτωση , ή σαν ερώτημα είναι το κατά πόσο συνειδητά πάρθηκαν οι αποφάσεις ….το πόσο συνειδητά έγιναν οι επιλογές…. ( το συνειδητό ορίζει αν υπάρχει γνώση για το αποτέλεσμα της επιλογής κάθε φορά)……
Φυσικά οι περισσότερες επιλογές γίνονται ανεύ γνώσης….γίνονται λόγω κεκτημένης ταχύτητας ή ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς….
Βοηθάει τον άνθρωπο να μπορεί να παρατηρεί γύρω του…να έχει γνώση του περιβάλλοντος του…
Βοηθάει περισσότερο το να μπορεί να παρατηρεί τον εαυτό του…. είτε σε σχέση με το περιβάλλον είτε τον εαυτό του μόνο του….
Αν το μπορείς και το κάνεις …….
Αυτό είναι …
Και δεν μιλάω για την μουσική… τουλάχιστον όχι μόνον για αυτήν , μια που ΚΑΙ αυτήν είναι όσο πολύπλοκη τόσο πιο «τραβηχτική»….
Τα απλά πράγματα είναι εύκολα….δεν είναι ελκυστικά γιατί αμέσως τα μαθαίνεις και μετά από λίγο τα βαριέσαι….και όταν τα αποζητάς τελικά πάλι είναι για να απλοποιήσεις την σκέψη σου και να ηρεμήσεις και να ξεκουραστείς….
Τα πολύπλοκα όμως είναι που κρύβουν όλη την ομορφιά τους μέσα σε μπερδεμένα σχήματα και ανακατωμένες καταστάσεις και σχήματα…..είναι αυτά που σε προκαλούν…σε κοροϊδεύουν ….:»Δεν μπορείς να μας καταλάβεις , να μας κατακτήσεις, να μας κάνεις δικά σου…..μπορείς να ερμηνεύσεις αλλά όχι να αναλύσεις…..μπορείς να κάνεις εικασίες αλλά όχι να πιστέψεις…..
Τα μπερδεμένα επίσης προκαλούν τις αντοχές σου….δοκιμάζουν τα όριά σου…σωματικά ή πνευματικά…..δεν σου προσφέρονται , δεν σου χαρίζονται δεν σου αποκαλύπτονται….δεν είναι δωρεάν ….
Αφορμή φυσικά , το παγκόσμιο συνέδριο για το περιβάλον στην Γλία και τα πλήθος σχόλια παντού «για να ευαισθητοποιηθούμε , και να οργανώσουμε δράσεις , για να σώσουμε τον πλανήτη«……
Γιατί θέτουμε το θέμα σε λάθος βάση; Δεν μιλάμε για την διάσωση του πλανήτη…για την διάσωση του ανθρώπου μιλάμε , σαν είδος….
Εξάλου το ηλιακό μας σύστημα έχει κι άλλους πλανήτες που μια χαρά υπάρχουν χωρίς τον άνθρωπο….εμείς μπορούμε όμως να ζήσουμε εκεί;
Ο πλανήτης δεν χρειάζεται τίποτε για να σωθεί….μπορεί και χωρίς εμάς κι ας γίνει όσο τοξική θέλει η ατμόσφαιρα …..εμείς δεν μπορούμε να ζήσουμε σε έναν τοξικό πλανήτη…..
Τώρα αν θέλουμε να επεταθούμε, μπορούμε να το πάμε όσο δεν πάει, αλλά το θέμα έχει γίνει (κι αυτό) ένα εμπορικό τρυκ που εξυπηρετεί συμφέροντα , ανταγωνισμούς και χτυπήματα κάτω απ΄την ζώνη…
Εμάς για παράδειγμα στην Ελλάδα , μας έχουν βάλει τους ιθαγενείς να πληρώνουμε τον αέρα που αναπνέουμε….
πως;
Απλά ελέγξτε τον λογαριασμό της ΔΕΗ στην από πίσω μεριά να δείτε ότι έχει σε κάθε λογαριασμό «Τέλη για την μείωση των εκπομπων άνθρακα» που κοστίζουν 36 ευρώ σε κάθε λογαριασμό …..
Αν το λογαριάσεις , το ποσό είναι τεράστιο για την ψοφοειδή μας χώρα….άρα θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι το χρέος μας σαν ιθαγενείς καταναλωτές προς το περιβάλον το κάνουμε έκωντες άκωντες , αλλά το κάνουμε….
Όμως εδώ είναι το καλό…το θέμα είναι ότι τα λεφτά αυτά πάνε για την πληρωμή του ρεύματος που αγοράζει η ΔΕΗ από τα φωτοβολταικά πάρκα που πλημύρισαν τον τόπο σε τιμές διπλάσιες από την τιμή που το πουλάει σε εμάς….πως όμως θα «βγεί» η χασούρα της Δεη; βάλε εκεί στα κορόιδα τους ιθαγενείς χαράτσι με ωραίο όνομα και τέλειωσε το πρόβλημα….
Μα θα μου πεις…»καθαρη» ενέργεια παίρνουμε άρα να την πληρώσουμε παραπάνω….σε ποιόν όμως ρε σεις; ξέρετε ποιοί επένδυσαν ; ξέρετε ότι αυτήν η επένδυση ήταν το τελευταίο δώρο του ΓΑΠ στα λαμόγια του; ποιός «επένδυσε » στην Ελλάδα της κρίσης; ποιός μπορούσε να επενδύσει;αναρωτηθήκατε ποτέ;
(και γιατί να τους πληρώνουν διπλάσια από ότι πουλάνε; γαμώ την μπανανία μου μέσα…..)
Έχει κάποιες μέρες που έκανα ένα καμ μπακ στα μπλογκ ….
Δεν ξέρω , είναι ένας τρόπος έκφρασης που και επικροτώ και που μου ασκεί μια άλλη γοητεία ….είναι κάτι σαν το βιβλίο του μέλοντος….η πρόσβαση είναι εύκολη στον καθένα και ο καθένας μπορεί να γράψει κείμενα τα οποία θα διαβαστούν και θα κριθούν από άγνωστους , πράγμα που είτε αρέσουν είτε δεν αρέσουν αυτό που δέχεσαια από τους αναγνώστες είναι αντικειμενική κριτική και κατά κάποιον τρόπο αντιπροσωπεύει και την τύχη που θα είχαν τυχόν αντίστοιχα έντυπα κείμενα του ιδίου σε τυχόν έντυπη κυκλοφορία…..
Αυτό όμως που παρατήρησα και δεν έχει σχέση μ’αυτό που παρασύρθηκα και ανέλυσα πιο πάνω έιναι ότι σάιτ που είχαν πολλή κυκλοφορία και πολλούς αναγνώστες , σήμερα στέκουν αραχνιασμένα….όπως έμενε το δικό μου μέχρι πριν λίγες ημέρες…..κάνεις σχόλια και μένουν αναπάντητα για μέρες και περισότερο….
Δεν είναι κάτι που εύχομαι…να απαξιωθεί πλήρως αυτός ο χώρος….ο τρόπος της γραφής στα μπολόγκ ……
Αντίθετα εύχομαι να ξαναζωντανέψει , να ξαναβρεί κάτι από την όχι κια πολύ παλιά του άιγλη….και δεν είναι μόνο ευχή αλλά είναι και παποίθηση , δική μου….
………..γιατί οι εποχές που έγραφα καθημερινά με αφοσίωση στο μπλόγκ σήμερα μου φαίνονται κάτι σαν»παλιές καλές εποχές» και ήταν….σε σχέση με την σημερινή «πραγματικότητα’…
Και να σκεφτείς ότι είχα αφιερώσει πάρα πολλές αναρτήσεις μου στο μπλογκ για αυτήν την έρμη την πραγματικότητα ………..που όμως όταν σε ξεπερνα δεν μπορείς να την ξεπεράσεις……
Τώρα τι λέω και τι θέλω να πω;
Σάμπως κι εγώ ξέρω;….
δλδ ξέρω αλλά μπορώ να το πω;;;
αυτό δεν ανέλυα ξανά και ξανά σττις δικές μου αναρτήσεις;
ο καθένας έχει τον προσωπικό του θεό…την προσωπική του πραγματικότητα….τις προσωπικές του αποχρώσεις στα χρώματα…..
αλλά όταν αυτές οι αποχρώσεις τείνουν στο σκούρο γκρι δεν αλλάζει και πολύ από άνθρωπο σε άνθρωπο….\
Είναι ένα σκούρο πράμμα…μια μουντζούρα….
Κι αυτό δεν μπορεί….είναι κοινό για όλους….
η αντίληψη της μουντούρας δλδ είναι αντιληπτή από όλους…………
«…..Έτσι με την ίδια έννοια, φαίνεται ότι όλη η ύλη γύρω μας…δηλαδή οι άνθρωποι, τα ζώα, τα φυτά και όλο το φυσικό περιβάλλον και τα αντικείμενα είναι προσωρινές εκφράσεις της μιας οικουμενικής Συνειδητότητας ή αλλιώς του ενός Κβαντικού Πεδίου. Σ’ αυτό το πεδίο όλα είναι ένα…………»
Λοιπόν….τι ωραία βαλμένο κείμενο…..ΕΝ ΤΩ ΠΑΝ…;όλα είναι ένα πράγμα…τό ίδιο και το αυτό….τα ζώα τα φυτά και όλο το φυσικό περιβάλον…..όλα ένα με εμάς τα «ανώτερα όντα»
γιατί ανώτερα;
Αποδεικνύεται πιο κάτω, όπου λέει:
«…….Με άλλα λόγια, αν όντως ο παρατηρητής κάνει το πεδίο πιθανοτήτων να πραγματοποιείται σαν μια μόνο πραγματικότητα στην δική μας υλική υπόσταση, τότε είναι μάλλον οι συγκεκριμένες πεποιθήσεις, συναισθήματα, προσδοκίες και οι προκαταλήψεις μας που συντονίζονται με ή έλκουν από ή διαμορφώνουν το πεδίο πιθανοτήτων, ώστε να γίνει τελικά η δική μας συγκεκριμένη προσωπική και ομαδική πραγματικότητα…..»
αφού όλη η φύση και τα ζώα και εμείς , είμαστε το ίδιο πράγμα και αποτελούμε την πιθανή πραγματικότητα σε κβαντική συλογική συνειδητότητα, τότε: «……τότε είναι μάλλον οι συγκεκριμένες πεποιθήσεις, συναισθήματα, προσδοκίες και οι προκαταλήψεις μας που συντονίζονται με ή έλκουν από ή διαμορφώνουν το πεδίο πιθανοτήτων……..»
Πόσο εγωιστικό είναι αυτό για αυτόν που το γράφει και το είδος που αντιπροσωπεύει…το ανθρώπινο δλδ…..αφού μέσα σε ολόκληρο σύμπαν , οι ΔΙΚΕΣ μας «…πεποιθησεις , συναισθηματα , προσδοκίες και προκαταλήψεις….» είναι αυτές που :»….που συντονίζονται με ή έλκουν από ή διαμορφώνουν το πεδίο πιθανοτήτων…….»
όλο το σύμπαν δλδ περίμενε τον άνθρωπο να αναπτύξει μιαν συγκεκριμένη συμπεριφορά , να φτάσει σε ένα σημείο νόησης και κοινωνικής διάρθρωσης τέτοιο που τελικά :»….ώστε να γίνει τελικά η δική μας συγκεκριμένη προσωπική και ομαδική πραγματικότητα…..»
Ώστε τελικά να γίνει πραγματικότητα η ΔΙΚΗ μας πραγματικότητα……….
Δεν θα’θελα να το παιδέψω άλλο……το σκεπτικό αυτό είναι λάθος….
Άλλο πράγμα να διατείνεσαι ότι , σαν είδος ότι :» από αυτό το κάτι που από το μηδέν αποφάσισε να γίνει «κάτι» κάποτε και έφτασε σήμερα να είναι το παν (το σύμπαν)….από αυτό το ίδιο υλικό είμαστε φτιαγμένοι , άρα είμαστε οι ίδιοι με ότι είναι τα πάντα και σαν τέτοιοι μπορούμε να φτιαχτούμε και καλύτερα και να εξελιχθούμε στα πάντα….και για πάντα….( δικό μου)…»
Κι άλλο να λέμε ότι εμείς είμαστε ο παρατηρητής που ορίζει την πραγματικότητα όλων των πραγματων…..
Διαβάζω εδώ μέσα στις διάφορες αναρτήσεις από ανθρώπους που εκτιμώ , μέσω των γραπτών τους και των κειμένων τους όλα όσα ειδικά αφορούν την πραγματικότητα και την αντίληψή μας για τον εαυτάκο μας σε σχέση με το περιβάλον
Και για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω τι ψάχνω ακριβώς….
Το καταλαβαίνω αυτό διαβάζοντας όσο μπορώ πιο ψύχραιμα , ειδικά εκεί στις απαντήσεις και τα σχόλια από εμένα σε εσάς κι από εσάς σε εμένα….κυρίως…..όχι ότι με βρίσκω πάντα εκτός θέματος……έχω και καποια σημεία όπου επιμένω…..στο σημείο που μιλάτε να «αλλάξουμε τον εαυτό μας » ας πούμε……είναι γεγονός ότι γνώμη μου είναι πως δεν μπορούμε να αλλάξουμε και πολλά…..μπορούμε να μορφώσουμε το μυαλό μας, μπορούμε να είμαστε ψύχραιμοι στις αντιδράσεις μας και να αντιδρούμε κατόπιν ανάλυσης των δεδομένων και ποτέ εν θερμώ, αλλά η βασική «εγγραφή» έχει γίνει κατά την διαδικασία της κοινωνικοποίησης μας….κι αυτό δεν αλλάζει……είχαμε πει εκεί στα «ερωτευμένα φωτόνια» του Ράκου ότι ο παρατηρητής συνδιαμορφώνει την πραγματικότητα…..ποιός όμως είναι ο παρατηρητής στην συγκεκριμένη περίπτωση; γιατί ενώ ξέρουμε πια την πιθανολογούμενη πραγματικότητα , ότι είναι πολλές πιθανές ταυτόχρονες επιλογές οι οποίες μόνο κατόπιν συνεργασίας με κάποιον παρατηρητή παγιώνονται σε γεγονότα……ποιός όμως είναι ο παρατηρητής που παγιώνει την πραγματικότητα σε αυτό που ζούμε σαν πραγματικό;
Είναι δυνατόν να είμαστε εμείς , ο καθένας μας ξεχωριστά;
από την σκέψη του Γιουγκ περί συμπτώσεων , στην σκέψη του Γιουγκ που προσπαθούσε να ορίσει κάτι καινούριο που το ονόμασε συγχρονικότητα……το θέμα είναι ότι…..
«……..Η σύγχρονη επιστήμη δεν αντιλαμβάνεται αυτά που απαρτίζουν τον κόσμο μας σαν έμβια και άψυχα πράγματα και δεν τα ξεχωρίζει έτσι…..όλα είναι από το ίδιο υλικό φτιαγμένα και είναι όλα έμψυχα , αφού η δομική τους μονάδα ολωνών είναι ένα «συννεφάκι» ενέργειας …..και ο κόσμος μας είναι μια σκέψη , ένα «όνειρο» το οποίο «βλέπει» αυτήν η ενέργεια , η οποία είναι ένα σύνολο από άπειρα τέτοια συνεφάκια …..»
Περισσότερα εδώ:
Θα μπορούσε να είναι και ρομαντική αφήγηση:»…..κάτι ή κάποιος κάπου μας ονειρεύεται και αυτό είναι η αιτία που υπάρχουμε σαν σύμπαν και ζούμε σαν όντα…..»
Ο λόγος όμως που ήταν «εν αρχή» δεν είναι η λογική….δεν φτιάχτηκε ό,τι φτιάχτηκε από την λογική….ο λόγος είναι η αιτία…..η λέξη λόγος χρησιμοποιείται από παλιά έως και σήμερα με δύο ξεχωριστές έννοιες, η μία περιγράφει την ομιλία αλλά η άλλη,η αρχική(σύμφωνα με τα δικά μου πιστεύω) περιγράφει την λέξη αιτία…..
Εν αρχή λοιπόν και για κάθε τι υπάρχει και μια αιτία…..δεν υπάρχει αιτιατό = αποτέλεσμα αν δεν υπάρξει αιτία….όπως λέμε ότι δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά….το κάθε τι που κινεί τον άνθρωπο σαν άτομο ή σαν είδος έχει την κάθε φορά συγκεκριμένη αιτία του…και το ανάλογο αποτέλεσμα…
Εμένα ας πούμε ο λόγος που μπήκα στα μπλογκ με ορμή αιτία ήταν η από παλαιοτάτων χρόνων επιθυμία μου να γράφω…..και με την ανακάλυψη του μπλογκ είδα ξαφνικά την εύκολη δυνατότητα να γράφω και τα κείμενά μου να διαβάζονται…..
Αυτό όμως δεν με έκανε συγγραφέα…..κι αυτό ίσως να ήταν μια επίσης ξαφνική συνειδητοποίηση από μέρους μου….δεν είχα τα κότσια να γίνω συγγραφέας από μικρός….έιχα στο μυαλό μου βιοποριστικούς σκοπούς κτλ που με δέναν στο μαγκανοπήγαδο γερά….δεν ρίσκαρα τα πάντα όπως θα’πρεπε για να πω αυτά που είχα να πω και που σε άλλες εποχές θα ήταν απολύτως απαραίτητα για να γίνει ένα κέιμενό μου μπορετό να αναγνωστεί από κάποιους άγνωστους και άσχετους με το προσωπικό μου περιβάλον…..κι όμως με το μπλογκ έγινε ….και έγινε τόσο εύκολα…..και τα σχόλια που πήρα ήταν τόσο εγκωμιαστικά που δεν μου ήταν πιστευτό ότι ήταν αληθινά σχόλια…..και με την σύγκριση των αντιδράσεων του «κοινού» σε «αντίστοιχες» αναρτήσεις άλλων μπλόγκερ συνειδητοποίησα ότι το «κοινό» ήταν διατεθειμένο να κάνει λάικ και ουάου ακόμη και σε πορδές μου…..και σε πορδές γενικά, από παντού γύρω του…..ήταν η φυσική αντίδραση «κοινού» που πρωτοχρησιμοποιεί ένα λαμπρό εργαλείο…..
Θυμάμαι όταν πρωτοπήρε κάποιος στο χωριό τηλεόραση εκεί στο 1970……μωρό παιδί ήμουνα….την είχαν βάλει στο σαλόνι που η εξώπορτα έβγαινε στην πλατεία και τους πρώτους μήνες μαζευόταν όλο το χωριό και φτιάχναν κερκίδα από εμπρός στην τηλεόραση μέχρι έξω από την πόρτα όρθιοι καμιά πενηνταριά άνθρωποι όλων των ηλικιών …… και τότε τηρουμένων των αναλογιών τα σχόλια και οι αντιδράσεις των τηλεθεατών ήταν λάικ και ουάου σε κάθε τι που κινούταν στην σπρόμαυρη οθόνη……το θαύμα δεν ήταν αυτό που βλέπαμε , αλλά το ότι μπορόύσαμε και το βλέπαμε…..
Και ο χαμός στα μπλογκ που προηγήθηκε στα προηγούμενα χρόνια δεν ήταν το ότι πραγματικά ανταλάσαμε πραγματικές ιδέες και κάναμε παγματικές πολλιτικο-οικονομικο-κοινωνικές ζυμώσεις…..αλλά το ότι μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το πληκτρολόγιο και την οθόνη και να γράφουμε ότι μαλακία μας φώτιζε ο ύψιστος να αποθέσουμε στην οθόνη…..
Αυτός είναι κι ο λόγος που δεν πιστέυω ότι το μπλογκ απέθανε…..απλά περνάει την πρώτη παιδική του αρρώστια…..δεν ξέρω αν θα επιβιώσει – μάντης δεν είμαι- αλλά αν επιβιώσει και αυτό που θα επιβιώσει θα είναι πραγματικά ζυμωτήριο κοινοκοπολιτικοοικονομικων εξελίξεων…..
Το ίδιο ισχύει και για όλα τα άλλα «κοινωνικά δίκτυα»……νεοεμφανιζόμενα «κόσκινα» είναι….κι η κουτσή Μαρία σπεύδει να «ενημερώσει τον τοίχο της»…..κι εκείνα είναι εργαλεία σε ένα ιδεατά εκπαιδευμένο κοινό……αλλά αυτό είναι κάτι που έρχεται από το μέλλον…..κάτι σαν την πλοκή της ταινίας interstellar που μας ανατρέπει το γνωστό και παγιωμένο στην συνειδησή μας ατομική και κοινωνική ότι το αιτιατό πάντα και απαραιτήτως έπεται της αιτίας (του λόγου)….
Αλλά να μην μπερδέψω αυτον που κατά τύχη θα μπει πια να διαβάσει εδώ μέσα προσωπικούς μονολόγους , το μπλέξιμο που σου κάνει η ταινία είναι ότι σου δίνει σαν αφορμή της εκκίνησης της πλοκής της την τελική εξέλιξη (κατάληξη)του αποτελέσματος μιας πολυετούς αναζήτησης – εξερεύνησης του κόσμου του χώρου και του χρόνου που κατόπιν κόπων και βασάνων ο πρωταγωνιστής τα καταφέρνει μόλις στο τέλος της ταινίας (και της ζωής του)……δλδ μπλέκει την αιτία με το αποτέλεσμα και έχει το αποτέλεσμα πριν από την αιτία και σαν αφορμή έναρξης της αιτίας, ανακατώνοντας τον χωροχρόνο και βάζει το τέλος πριν την αρχή σε έμβια όντα, δλδ κουλουβάχατα για την κοινή λογική μας, γενικά…..
Πολλές φορές αναφερθηκα σ’αυτόν τον χώρο για τον πρωτογονισμό στον οποίο είμαστε ακόμη δεμένοι σαν είδος…..αυτή η πρωτόγονη κατάσταση που μας χαρακτηρίζει , είναι και η ίδια που μας κάνει να νομίζουμε ότι έχουμε πια πιάσει τον παπά απ’τα γένια, πια στην τεχνολογία και στην εξέλιξη του πνεύματος( ειδικά εκεί)……είναι όπως λέμε ότι κανείς βλάκας δεν μπορεί να συνειδητοππποιήσει το γεγονός του πόσο βλάξ είναι στ’αλήθεια…..
Το μόνο γεγονός που μπορεί να δώσει μια εξήγηση του τι συμβαίνει με τα διάφορα εργαλεία( γιατί δεν θα μπορούσαμε να τα δούμε σαν τίποτε άλλο) είναι το γεγονός της δυνατότητας που δίνει στον καθένα να τα χρησιμοποιήσει…..
Γαιτί είναι το κινητό σήμερα απαραίτητο στον κάθε έναν και κοιμάται αγκαλιά μαζί του;
Γιατί μπορεί……
Γιατί είναι ο καθένας στο φατσοβιβλίο και στα άλλα παρεμφερή «εργαλεία»;
Γιατί μπορεί φυσικά……
Την κατσαρόλα που έβραζε το νερό και πετούσε το καπάκι την ήξερε ο άνθρωπος από τότε που κατοικούσε σπηλιές…..οι αλεξανδρινοί φιλόσοφοι του 2ου π.χ. αιώνα την χρησιμοποίησαν για να κάνουν κάποια παιχνίδα και «αυτοματισμούς» σε στυλ παιχνιδιού για πολύ πλούσιους της εποχής τους…..αλλά μόλις στον 19ο αιώνα κίνησε τα τραίνα κι έβαλε τον άνθρωπο στην διάσταση των γρήγορων και ασφαλών μετακινήσεων ανθρώπων κι εμπορευμάτων….
Η τεχνολογία υπάρχει πια…..
Το πότε θα γίνε χρήσιμη και αποτελεσματική θα δείξει ο χρόνος….
Μόνο που οι μεταβολές έχουν πια γίνει αστραπιαίες σε σχέση με όσα ισχύαν μέχρι σήμερα……
Οι εξελίξεις τρέχουν όπως τρέχει η αναβάθμιση της ταχύτητας των δικτύων κινητής και ακίνητης τηλεφωνίας….
Οι συμπαθείς Κρίξος και Οδόθεος τοποθετούν τους » βαρβάρους» σε θέση «λυτρωτών» της σημερινής κοινωνίας από την καταπίεση της «αυτοκρατορίας»….
Κατ’αρχήν να καλησπερίσω τον αγαπητό μας κύριο Ράκο , η αιτία και της δικής μου επαναφοράς στο γράψιμο…..ο οποίος έκανε πρόσφατα ανάρτηση με το παραπάνω θέμα….
Η κοινωνία μας δεν είναι ικανή να λυτρωθεί από σωτήρες….όχι πια….πρέπει να αποκτήσει την ικανότητα να μην έχει ανάγκη από σωτήρες….αν οι παραπάνω «βάρβαροι» είναι οι πρόδρομοι της αλλαγής της κοινωνίας σε αυτό που θα την κάνει ικανή να αυτοπροστατεύεται από καταπιέσεις και από αυτοκρατορίες , που θα την κάνει να μπορεί να «σταθεί στα δικά της πόδια» …δεν ξέρω….
Μου φαίνεται κάπως άτοπο να προδοκάμε από οποισδήποτε μορφής βάρβαρους να μας σώσουν…..οι σημερινοί βάρβαροι , αυτοί που επαναστατούν στα καθεστώτα….στη βία με βία ….δεν μου φαίνονται ικανοί να αλλάξουν τίποτε…..ακόμη δλδ και στην περίπτωση που η «βαρβαρότητά» τους είναι ειλικρινής και όχι καθοδηγούμενη για να τρομάξει την μάζα , έτσι ώστε να «καθίσει στ’αυγά της»….
Εξ ‘άλλου, (είχα κάνει και παλιότερα την ίδια παρατήρηση), η κοινωνία πάει μπροστά συνολικά….ο μέσος όρος της είναι αυτός που καθορίζει τις εξελίξεις….οι εξάρσεις που δημιουργούν εντάσεις μπορεί και να την κάνουν να οπισθοδρομήσει, εξαρτάται από την εντύπωση που θα κάνει η εξέγερση στον μέσο όρο….είναι κάτι σαν την αντοχή στην μάχη της φάλαγγας των διαφόρων στρατιωτικών παρατάξεων στην μάχη σώμα με σώμα…..η δύναμη και η αντοχή της εξαρτιόταν πάντοτε από τον πιο αδύναμο στρατιώτη…..από τον αδύναμο κρίκο….και από το πόσο ικανοί ήταν οι διπλανοί ικανότεροι να τον βοηθήσουν να αντέξει στην πίεση…..
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι ο καταπιεστής έχει όλες τις δικαιολογίες να καταπιέζει εφ’όσον το μπορεί…..και φυσικά δεν θα περίμενε κανείς να ξεχάσει την εφαρμογή της καταπίεσης για χάρη κανενός ,ειδικά για χάρη της δικαιοσύνης κτλ…. αυτό που πρέπει να μας απασχολεί είναι ο καταπιεζόμενος και το γιατί αφήνει να τον καταπιέσουν έτσι όπως τον καταπιέζουν κάθε φορά και σε κάθε περίπτωση…..και όταν μιλάμε για καταπιεσμένες κοινωνίες το ερώτημα είναι πιο επιτακτικό….
Στην περίπτωση της ανθρώπινης εξέλιξης η κοινωνία πάντα άφηνε (και αφήνει) ανθρώπους να την εξουσιάζουν και να την καταπιέζουν… άφηνε αυθεντίες να την «οδηγούν» και να την ορίζουν….δεν νομίζω ότι σήμερα είμαστε σε θέση να ξεπεράσουμε αυτήν την ανάγκη της κοινωνίας να ορίζεται και να οδηγείται από «αυθεντίες»…….δεν έχει την απαραίτητη αίσθηση «ασφάλειας» που χρειάζεται για να γίνει αυτό….αλλά αν αφεθεί στο χέρι του κάθε ηγέτη ή εξουσιαστή ποτέ δεν θα τό»χει…..γιατί πάντα οι αυτοκράτορες φροντίζουν να έχουν εχθρούς, εσωτερικούς ή εξωτερικούς , έτσι ώστε να κρατούν τον λαό σε «εγρήγορση» και το αίσθημα ανασφάλειας σταθερά μεγάλο…..
Αυτό που θα κάνει τις κοινωνίες να ξεπεράσουν την ανασφάλεια τους είναι….δεν ξέρω τι είναι ή τι θα’ναι…. πάντως δεν νομίζω ότι επίκειται κιόλας….. και πάντως , για τα δικά μου τα μάτια δεν είναι οι «βάρβαροι» που εννοούνται από του δύο Ιταλούς συγγραφείς….
Ο εαυτός μας…..είναι πολλά διαφορετικα τεμαχια και σε πολλες διαφορετικες κατευθυνσεις τεινομενα……δεν μπορουμε ουτε να τον χασουμε ουτε και να τον βρουμε……αυτο που μπορουμε να χασουμε η να βρουμε ειναι η ιδεα που εχουμε για την κατασταση του «εαυτου» μας σε σχεση με το αναμενομενο για αυτον απο τον κοινωνικο μας περιγυρο και το ποσο ανταποκρινεται η οχι σε αυτα που εμεις πιστευουμε οτι θα’πρεπε να ανταποκριθει η όχι για να ειναι «αξιο» μελος της κονωνιας και του περιγυρου του ( μας)……όλα δλδ ειναι εντυπωσεις που μειναν εντυπωσεις….εντυπωσεις στο ανωφελες μας λογισμικο απο την εντυπωση ( η εκτυπωση) της κοινωνικοποιησης που μας προσφερθηκε….
Ο αθλος θα ηταν να μπρουσαμε να αποστασιοποιηθούμε απο αυτην την εντυπωση (εκτυπωση) ….που ειναι ομως με μια κουβεντα ο,τι πιστευουμε (όλη η αληθεια μας) …..και να μεινουμε στεγνοι και σκετοι εαυτοί…..κομματακι δυσκολο….και για πολυ απαιτητικους λύτες….
τελικά….
Αυτό που λένε οι κβαντικοί φυσικοί…ότι τα φωτόνια και γενικά οι μικροδομές του σύμπαντος, επηρεάζονται από τον παρατηρητή…..
γιατί δλδ να μην υσχύει και για εμάς;;;;;;;
ένα σύνολο ενέργειας είμαστε , κάπως λιγάκι μεγαλύτερη από ένα φωτονιο ….
απλά , η διαφορά μας είναι στο ότι μπορούμε επιπλέον και αυτοπαρατηρούμαστε……
μπορούμε δλδ και να αυτοπροσαρμοστούμε….εκτός του ότι προσαρμοζόμαστε στα εκάστοτε κοινωνικά βλέματα….
Αν παρομοιάσουμε τον άνθρωπο με ένα κύτταρο σε έναν οργανισμό…
Όσο και να προσπαθήσει να διαφοροποιήσει τις ενέργειές του , το μόνο που θα καταφέρει είναι να δημιουργήσει μια ανισοροπία ….κάτι σαν καρκινικό κύτταρο δλδ… οπότε θα κινητοποιήσει τον μηχανισμό άμυνας του οργανισμού που θα το σκοτώσει….οπότε οι κινήσεις, τα περιθώρια δράσης είναι αυτά που του έχουν δωθεί, τα προκαθοριμένα όρια….και στην περίπτωση του ανθρώπου, η κοινωνικοποίηση….
Αν αφεθεί ο άνθρωπος στα όσα του έχουν μάθει μέσα από τους μηχανισμούς κοινωνικοποίησης , τι θα καταφέρει , περισσότερο από το να ζεί με έναν αυτόματο πιλότο;
Αν παίρνοντας σαν δεδομένο το φαινόμενο της κβαντικής φυσικής , όπου ο παρατηρητής επηρεάζει άμεσα το παρατηρούμενο αντικείμενο, σε βαθμό που αν δεν υπήρχε ο παρατηρητής το αντικείμενο θα ήταν αδιάφορα κινούμενο , σαν σε αυτόματο πιλότο….και το αναγάγουμε αυτό στον άνθρωπο….που έχει την δυνατότητα να είναι ο παρατηρητής αλλά και το αντικείμενο της παρατήρησης, αφού μπορεί να αυτοπαρτηρηθεί, και μπορεί και να κάνει και ενδοσκόπηση …
Αυτό δεν είναι ένα δεδομένο της μοντέρνας φυσικής , δλδ, ο παρατηρητής εφού επηρεάζει το παρατηρούμενο αντικείμενο, όταν αυτοπαρατηρείται , δεν επηρεάζει τον εαυτό του , οδηγόντας τον να κάνει τις αλλαγές που πιστεύει ότι μπορεί να γίνουν;Και φυσικά όταν αυτές οι αλλάγές δεν γίνονται , αυτό αυτόματα σημάινει ότι αυτό είναι αυτό που πιστεύεις ότι μπορείς να γίνεις και αυτό «μόνο» μπορείς να πετύχεις σαν συγκεκριμένος άνρθωπος….ενώ ότνα υπάρχει πρόοδος , αυτό πάλι αυτόματα σημαίνει ότι πιστεύεις σε κάτι «καλύτερο» για τον εαυτό σου κι σε κάτι ακόμη καλύτερο που σου «αξίζει»…..
Άρα καταλήγουμε στο εύκολα να το πεις , δύσκολα να το κάνεις , συμπέρασμα….όταν ενδοσκπείς και αυτοπαρατηρείσαι μπορείς να οδηγήσεις τον εαυτό σου εκεί που πιστεύεις ότι μπορεί να πάει….
Το θέμα όμως είναι ποιό;
Πόσο μακρυά πιστεύεις ότι μπορεί να πας;
Και όταν λέμε μακρυά , ποιό είναι το δικό σου όριο του «μακρυά»:
Δεν περιορίζεσαι από το δεδομένο που η κοινωνικοποίηση σου έχει εμφυεύσει ; Φυσικά και περιορίζεσαι…. παρατηρόντας όμως τον εαυτό σου , για να μπορέσεις να κάνεις ένα βήμα παραπάνω , θα πρέπει να πιστέψεις και στο παραπάνω βήμα….αν δεν μπορείς να φανταστείς το βήμα δεν θα μπορέσεις και να το κάνεις….
Βλέποντας όμως όλο και περισσότερο το επιθυμητό αποτέλεσμα να είναι δυνατό, η θέληση και η γνώση εκ των προτέρων της επιθυμητής επιτυχίας , δεν φέρνει και την πίστη στην επιτυχία; Άρα πιστεύοντας στην επιτυχία , δημιουργείς και τις προυποθέσεις της επιτυχίας αυτής…..
Είμαστε αυτό που πιστεύουμε ότι είμαστε….μια βίρτσουαλ ρειάλιτυ της πεποίθησής μας για τον ευτό μας…
Και από την στιγμή που θα το συνειδητοποίσει κανείς αυτό,εμπρός πεδίον δόξης λαμπρό, για να το καταφέρει…
Ρακόπιος Κουρελαριανός
8 Ιουνίου στις 8:58 μ.μ. ·
Τώρα, αν με ρωτήσει κανένας πώς «κολλάει» ο Κάρλος Καστανέντα με τον «εσωτερικό» μαρξισμό ή τους καταστασιακούς να του απαντήσω.
Αυτό που διακρίνω εδώ γύρω [στον πλανήτη, δλδ] είναι ένα γενικευμένο αδιέξοδο που αφορά τους πάντες και τα πάντα: θεσμούς, πολιτισμούς, κουλτούρες, οικονομίες, τέχνες, επιστήμες, περιβάλλον, ανθρώπους κ.ο.κ.
Ανθρωπολογικό αδιέξοδο, το λεν οι γραμματιζούμενοι…
Και ή θα το ξεπεράσει ολόκληρη η ανθρωπότητα ή δεν θα το ξεπεράσει.
Σ’ ό,τι με αφορά δεν είμαι καθόλου ατομικιστής [κι ας δείχνω το εντελώς αντίθετο με τη συνειδητή «απομόνωσή» μου]. Δεν είμαι απ’ τους ανθρώπους που έχουν την ιδεολογία του «παίρνω εγώ τις μπάζες μου και γράφω τους άλλους στα @@ μου». Αν ήταν θα το είχα κάνει εδώ και δεκαετίες. Είχα τις ευκαιρίες. Τις άφησα να με προσπεράσουν…
Αυτό που θέλω είναι να διαψεύσω ή να επιβεβαιώσω διάφορα που αναφέρει ο Καρλίτος, και που υπάρχουν σκόρπια σ’ ένα σωρό άλλες «παραδόσεις».
Ο «Άνθρωπος» ή θα πάει προς το Πνεύμα, ή θα σαπίσει μέσα στον ανθρωπολογικό βούρκο που δημιούργησε χωρίς να το θέλει.
Τόσο απλά…
Xρηχα: ανθρωπότητα πάει ολοταχώς μπροστά……αυτό που δε πρέπει να συχέουμε, είναι η προσωπικη μας ‘μοιρα» με την «μοίρα» όλου του ανθρώπινου γένους…για να γίνουν ορισμένες εξελίξεις, που τελικά ξεπερνάνε ένα τέλμα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι «θέλει νεκρους χιλιάδες, να’ναι στους τροχούς, θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους»……………….. το λέω μετα λόγια τουποιητή για να μην παρεξηγηθώ……………… αλλά νομίζω ότι και η παραβολή των μυρμιγκιών που χτίζουν με τα κορμιά τους γέφυρα για να περάσουν το ρυάκι, είναι ένα καλό παράδειμα αφού τα μισά πνίγονται, για να πάνε όσοι επιζήσουν στην απέναντι πλευρά με τις περισσότερες ευκαιρίες γα τροφή…………………η επιμονή μας να συγχέουμε την προσωπική μας επιβίωση (ή σε ορισμένες επριιιπτώσεις την προσωπική μας καλοπέραση) με την μοίρα του ανθρώπινου είδους είναι , θεωρώ , λάθος…………………….. αλλά η συνήθειά μας να συγχέουμε το ατομικό μας τίποτε με το κέντρο του σύμπατος , είναι ένα φαινομενο της εποχής,που πηγάζει από τα ατομοκεντρικά – εγωιστικά δεδομένα της καθημερινής μας συνήθειας εκπαίδευσης (θα μπορούσα να πω της δεδομένης κοινωνικοποίσης)κτλ…..
Ρακόπιος Κουρελαριανός :Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να μην συγχέουμε τον άνθρωπο ως κοινωνικό ον με τον άνθρωπο ως ενεργειακό ον. Δεν λέω ότι είναι κι εύκολο….
Χρηχα:Αυτό δεν είναι μια ταυτότητα; δεν είναι δλδ ένα και το αυτό; πως πορείς να ξεχωρίσεις το σώμα από την «ψυχή;» υπάρχουν δεδομένα; υπάρχει ύλη; δεν είναι όλα ενέργεια; η κοινωνία δεν είνα ιμια ενέργεια βαλμένη σε μια διάσταση να ασκεί και να δέχεται επιρροές από το περιβάλον; ααα συγνώμη…. αυτό είναι το σωματίδιο του θεού …ή του Χιγκς; μωρέ μπερδεμέα τα βλέπω όλα σήμερα….. καλησπέρες σας…. Υ.Γ.:Αν και δεν χωνεύω την μπάλα, αυτό το μουντιάλ θα ήθελα πολύ να το δω…δεν ξέρω γιατί….έτσι μου «έρχεται» τελευταίως….εσείς μπορείτε να βγάλετε συμπερασμα ;
Ρακόπιος Κουρελαριανός :Για να γίνει ταυτότητα πρέπει να συνειδητοποιήσει ο καθένας μας την ετερότητα πρώτα [δεν ξέρω τι λέω, αλλά μην δίνεις σημασία]. Βασικά… Βασικά έχουμε δύο εαυτούς. Όταν το καταλάβουμε αυτό, βαθιά πολύ βαθιά, μπορεί να έχουμε μόνον έναν… Μα Χρήστο, αν δεν ήταν μπερδεμένα θα τα είχαν βρει κι άλλοι ΥΓ. Το ποδόσφαιρο είναι λαϊκή κουλτούρα… Μας αρέσει, δεν μας αρέσει, βλέπουμε, δεν βλέπουμε, ο καθείς και τα -σεβαστά απολύτως- γούστα του…
Σωτήρ του Δήμου γίνεται η κάθε μια μαζέτα
κι εγέμισαν οι τσέπες μας με κάρτες και μπιλιέτα.
Μπιλιέτα με ονόματα Συμβούλων παστρικά
μέσα στον κάθε καφενέ, μέσα στην κάθε σάλα,
κι αν ήσαν καν τουλάχιστον ολίγον μαλακά,
πολύ θα μ’ υποχρέωναν αν μου’στελλαν και άλλα.
….. στην ιατρική πια , το ανθρώπινο σώμα δεν θεωρείται ως άτομο , αλλά ως οικοσύστημα….είναι «το κράτος ή αν θέλετε η κυβέρνηση των τρισεκατομμυρίων αμοιβάδων», όπως συνηθίζω καμιά φορά να λέω στα δικά μου ……μπορεί μια αμοιβάδα να απορίψει τον «εγωισμό» της; μπορεί να λειτουργήσει «αλτρουιστικά;» τότε θα μπορέσει και ο άνρθωπος να λειτουργήσει έτσι…..συγνώμη ουτόπιε, αλλά τα περί άρνησης του εγωισμού μας δεν είναι ρελιστικά για το σύνολο των ανθρώπων….δεν θα μπορούσα να το δω παρά μόνο σαν εξαίρεση στον κανόνα…..Από την άλλη αν δεις στην συμπεριφορά των μικροοργανισμών….που παρουσιάζουν «έντονο καιροσκοπισμό»….ακολουθούν δλδ το πιο δυναμικό είδος μικροοργανισμού στο δικό τους περιβάλον υιοθετόντας τα χαρακτηριστικά του «κυρίαρχου» , γιαγαντόνοντας τα αποτελέσματά αυτού στο περιβάλον τους, δεν έχεις παρα΄να κάνεις μια αναγωγή σε μεγαλύτερη κλίμακα και ιδού οι «ανρθώπινες» κοινωνίες μας………
Σύμφωνα με τους Ορφικούς η ψυχή είναι ένα κομμάτι της θεικής ουσίας (αυτό που λένε «αλήθεια» ή «το είναι») που στην γέννησή μας εγκλωβίζεται μέσα στο ανθρώπινο σώμα ….. γιατί η ψυχή μας είναι αθάνατη οπότε δεν έχει γεννηθεί ποτέ ούτε και πεθαίνει μαζί με το κορμί μας….
Αυτά που ζεί ο άθρωπος μεταφραζόμενα είτε σε λογική είτε σε συναισθήματα , δεν είναι η α-λήθεια της ψυχής αλλά εξηγήσεις του θνητού μας εαυτού που δεν έχει γνώση της α-λήθειας του θεικού «είναι», είναι τα ελεΙπή συμεράσματα των ατελών αισθητηριακών και αντιληπτικών κέντρων μας , σαν θνητά όντα….
Ο μόνος τρόπος να πλησιάσουμε την αλήθεια, είναι να δώσουμε τα ερεθίσματα εκείνα που είναι απαραίτητα στην ψυχή, που όντας ενωμένη και κομμάτι της αλήθειας πριν εγκωβιστεί στο σώμα μας , ξέρει την αλήθεια αλλά την ξέχασε στην διαδικασία της γέννησής μας , να της δώσουμε λοιπόν τα ερεθίσματα εκείνα να έρθει σε κατάσταση α-λήθειας….να βγεί από την λήθη…..και να γίνει η ύπαρξή μας α-ληθινή…..
Αυτό προσπαθώ να κάνω…και το λέω κι εγώ εκτός απ’τον Γκάντι….αλλά να….αυτήν η ουσία που μπερδέυεται στα πόδια μου με έχει κάνει λίγο να ξεστρατίσω , στις σκέψεις μου απ’την ουσία…..
Στην ουσία δεν ψάχνω για καμιά ουσία……ψάχνω να βρω γιατί αισθάνομαι ένα κενό τελευταίως…..είναι το κενό της τσέπης μου που με βαραίνει ;δεν ξέρω ακριβώς να σας απαντήσω….παίζει πάντως και αυτό τον ρόλο του….αλλά ένα πράγμα που αισθανόμουνα παλιά , κάτι σαν κατακτητής -στρατηλάτης – δεν ξέρω τι….δεν το’χω πια- στα σίγουρα όχι……
Πρέπει να απασχολούμε το ανώφελό μας με κάτι , πάντα, έτσι ώστε να ασχολείται με ένα αντικείμενο και να μην του μένει χρόνος για σκέψη….ίσως γιατί η σκέψη θα οδηγήσει σε «ψάξιμο» και σε συμπεράσματα για το πόσο κενοί είμαστε….όταν μένουμε μόνοι μας με το ανωφελές μας να ψάχνεται, μπορεί να ανακαλύψει ξαφνικά και το ότι στην πραγματικότητα είναι ανώφελο ….μπορεί να σκεφτεί την ματαιότητα όλων όσων εμπλέκονται στην καθημερινότητά του και την κενότητα τελικά όλου συτού του γεμίσματος του χρόνου με διάφορα …. ειδικά όταν βρίσκουμε χρόνο για να τον «σκοτώσουμε» κάνοντας πράγματα που «μας αρέσουν» και πράγματα που «εμείς» θέλουμε να κάνουμε και δεν μας τα επιβάλει καμία ανάγκη, τότε περισσότερο από ποτέ ανακαλύπτουμε πως τα πράγματα που «γεμίζουν » τον χρόνο μας είναι πράγματα που στην πραγματικότητα αδειάζουν το μυαλό μας από σκέψεις….είναι απορίας άξιο το πόσο μακρυά στην πραγματικότητα είμαστε από σκέψεις που καταγράφουν πραγματικότητες και καταστάσεις …είναι απορίας άξιο το πόσο διακαώς επιθυμούμε να απέχει το μυαλό μας από σκέψεις που πλησιάζουν σε «ουσία»….
Θα μπορύσαμε άραγε να σκεφτούμε μια κατάσταση όπου δεν θα κάναμε τίποτε άλλο από το να διαλογιζόμαστε;
Θα μου πεις…αυτά είναι πράγματα για φευγάτους-ψαγμένους- μοναχούς-κτλ….
Αλλά δουλεύοντας οχτώ ώρες την ημέρα….κάνουμε πράγματα που μας δίνονται με εντολή κάποιου….ή στην περίπτωση αυτοαπασχόλησης ακολουθείς μια συγκεκριμένη διαδικασία…μετά ακολουθείς οτ πρόγραμμα -σπίτι-οικογένεια υποχρεώσεις καφέ το απόγευμα- σινεμά ή ότι άλλο για «διασκέδαση»….μετά ύπνο και πάλι απ΄την αρχή….
Στην ουσία είσαι ενταγμένος σε μια διαδικασία που σε κρατάει απασχολημένο….εσένα αλλά με σένα και το μυαλό σου…είναι πράγματα που κάνεις που σε κάθε στιγμή το απασχολείς για να λύσει συγκεκριμένα προβλήματα….αλλά πόσο κοντά στην πραγματική σου ανάγκη για «ουσία » είναι όλα αυτά;
Και ξαφνικά μπαίνει το καίριο ερώτημα: τι είναι αυτήν η ουσία ρε μεγάλε;;;
Ουσία είναι για κάθε άνθρωπο και κάτι άλλο , έτσι;
Λάθος…
Ουσία είναι μόνο αυτό που είναι ίδιο σε όλους τους ανθρώπους…αλλιώς είναι πάπαλα…
Και εφ’όσον είναι ίδιο σε όλους τους ανθρώπους, τότε δεν είναι κάτι που μπορείς μόνος σου να το φτάσεις…μπορεί να το φτάσει η ανθρωπότητα μόνο όταν συντονιστεί , κατά κάποιο τρόπο στην σκέψη της σε σχέση με την ποθητή ουσία και την απολαβή όλων των μελών της ανθρωπότητας της ουσίας αυτής…
Γιατί θα πρέπει να συντονιστεί όλη η κοινωνία μαζί; μα γιατί ο ένας μόνος του άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε και δεν μπορεί να επηρεάσει πουθενά…. η κοινωνία κινείται σαν ένας οργανισμός…έχει τους δικούς της όρους και νόμους που εσύ μέσα της μπορείς να κάνεις ότι θέλεις αλλά δεν είσαι έξω από τους όρους της …είναι βλέπεις πολύ μεγάλο το φάσμα της απόκλισης που σου δίνει αλλά και πολύ ορισιτκός ο αποκλεισμός σου αν αποκλίνεις πραγματικά….η κοινωνία λειτουργεί πραγματικά σαν ένα σώμα που έχει και το σύστημα των αντισωμάτων όπως σε κάθε ζωντανό οργανισμό, που τρώει τα διαφορετικά (ξένα) κύτταρα…
Και ο άνθρωπος που γεννιέται σε μια κοινωνία μέχρι να γίνει οκτώ ετών , έχει αποκτήσει όλη εκείνη την αγωγή κοινωνικοποίησης που θα του χρησιμέυσει να γίνει ένα χρήσιμο μέλος της κοινωνίας, κι ας γίνει και δραπέτης-κι αυτοί χρειάζονται σε μια κοινωνία…..
Και όλο αυτό το σύνολο ανθρώπων συνήθως περνάνε όλο τους τον χρόνο λύνοντας τα καθημερινά τους προβλήματα και μόνο…δεν απασχολούν το ανωφελές τους και πολύ σε «άλλα» ζητήματα….εκείνα είναι συνήθως «λυμένα’ από τους «αρμόδιους» να λύνουν τέτοια ζητήματα….τον θεό π.χ. τον καβατζάρανε οι «άνθρωποι του θεού» τα της επιστήμης οι καθ’ύλην αρμόδιοι…
Ο «καθημερινός»άνθρωπος , αν το καλοσκεφτείς, δεν έχει τίποτε να λύσει….αν του δώσεις και έναν μισθουλάκο να πορέυεται, λίγο ποδόσφαιρο, καμιά γκόμενα, καμιά πρέφα ή ένα ουζάκι που και που με τους κολητούς….τέλεια….
Αναρωτιόμουν όλο το απόγευμα σήμερα….τόσες χιλιάδες ώρες σπαταλημένες στο καφενείο…δεν έχουν τίπτε άλλο να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; τίποτε με ουσία;
Αλλά αυτό που έκανα κι εγώ, στην τελική, τί και πόση ουσία άραγε να είχε;
Σας έβαλα να διαβάσετε όλο αυτό το κατεβατό, για την υποτιθέμενη ουσία, μην μπορώντας όμως να σας δώσω καμία κατεύθυνση , άσχετα αν όλην αυτήν την ώρα μιλούσα για ουσία….ακόμη ακόμη , αναρωτιέμαι μήπως η ουσία είναι στην πρέφα και στο ουζάκι (εκεί στο ουζάκι σίγουρα κάποια ουσία «παίζει»), παρά στο εδώ στούμπισμα του ανωφελούς για την ταχαμου ανεύρεση της»ουσίας»…
Αλλά ό,τι και να σκεφτείς…
ότι και να κάνεις….
στο τέλος χαμένος θα’σαι…
Δεν μπορείς να αποκτήσεις έναν θησαυρό που δεν υπάρχει…
Ή που ,από μια άλλη οπτική ειδωμένο, απλά δεν σου είναι προσβάσιμο…
Η Ρόζα η ναζιάρα….
μνήμες από πολύ παλιά…
Η Χαρούλα στις μεγάλες της δόξες…εγώ πιστσιρίκι να στενοχωριέμαι για την Ρόζα.. που δεν έβαλε λιγάκι νερό στο κρασί της για να επιβιώσει…αλλά μετά το ξανασκεφτόμουν….και τελικά δέχτηκα και υιοθέτησα την άποψη της….
Είχα πάρα πολύ καιρό να το ακούσω….σήμερα το άκουσα από σπόντα, αν βλέπετε το φατσοβιβλίο, έκανα αφιερώσεις από Πέτρο Λούκα χαλκιά…και μετά πήγα στον Κωνσταντή Πιστιόλη που παίζει με τον Χαρούλη και έπεσα εδώ πάνω….
Δεν ξέρω…ειλικρινής προσπάθεια μου δείχνει…
Να’ ναι καλά τα παιδιά…εμένα μου άρεσε η προσπάθεια αναβίωσης και όχι μόνον παρδοσιακών παλιών τραγουδιών….και ειδικά ο Κωσταντής για μέσα ήταν ανακάλυψη , σήμερα….
Άκουγα αυτό το κομάτι στο αμάξι, λίγα λεπτά πριν…απ’ τον κο ΓΙΟ ΓΙΟ ΜΑ (παράξενο όνομα-ξενικό θα’λεγα-λες και δεν είναι)
Και έτσι , χωρίς λόγο , σας το αφιερώνω…
Βέβαια ο δημιουργός αυτής της καταπληκτικής μουσικής είναι ο ανεπανάληπτος Astor Piazzolla που ακούγεται στο επίσης καταπληκτικό «miloga del agel»….
Αναρωτιέμαι , όπως όλοι οι Έλληνες σήμερα, τι είναι αυτό που μας συμβαίνει και ποιός και γιατί ευθύνεται….
Είναι η ηλιθιότητα των κυβερνώντων; Εγώ από όσες επαφές είχα κατα΄καιρούς με την κάστα τους, με την εντύπωση πως είναι κάθε άλλο παρά ηλίθιοι έφυγα….
Είναι λέτε αναξιότητα; Μπορεί σε μεμονομένες περιπτώσεις και θέσεις…Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με συνολική πορεία, όλων των συνισταμένων….
Η απάντηση μου δεν μπορώ να πω ότι μου δόθηκε από κανέναν, ούτε και εγώ νομίζω ότι την έχω…Αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να έχω μια άποψη …..
Η Ευρώπη αυτήν την στιγμή , μέσα σε ένα οικονομικό πόλεμο που δέχεται, προσπαθεί να ολοκληρώσει την τελική ένωσή της…και αυτό δεν είναι μόνο πόλεμος που δέχεται από ξένους που φοβούνται την Ευρωπαίκή ολοκλήρωση, αλλά κυρίως είναι εσωτερικός πόλεμος , εσωτερικών συμφερόντων αυτών δλδ που προτιμούν να μείνουν «πρώτοι στο χωριό τους , παρά να είναι δεύτεροι στην πόλη»….και στην Ελλάδα έχουμε πάρα πολλούς που βασίλεψαν, αυθαιρέτησαν ακόμη και ασέλγησαν όπου και όπως ήθελαν στην ψωροκώσταινα μας….
Οι Ευρωπαίοι που προσπαθούν να κάνουν ολοκλήρωση , προκειμένου να σπάσουν την ντόπια νομενκλατούρα και να επικρατήσουν οι Ευρωπαικοί όροι, είναι διατεθειμένοι να ρημάξουν όλη την οικονομία -σάμπως δεν την ρήμαξαν , τι να λέμε τώρα- προκειμένου μαζί της να σπάσουν και τα ντόπια μονοπώλια και τοπικά συμφέροντα που αντιτίθενται στην Ένωση….
Το παράδειγμα των διάφορων πακέτων που δόθηκαν στην Ελλάδα στο παρελθόν είναι τρανή απόδειξη της κατασπατάλησης κοινοτικών πόρων σε τσέπες ημετέρων…αν θέλουμε να ξαναδούμε πακέτα ανάπτυξης, θα πρέπει πρώτα να δημιουργηθούν αξιόπιστοι διαχειριστές των πόρων αυτών …αν όχι , αν μείνουν οι διαχειριστές που έχουμε , τότε δεν πρόκειται να ξαναδούμε πακέτο ανάπτυξης….
Αλλά το πρόβλημά μας το μεγάλο , εμάς σαν λαός της Ελλάδας , είναι το ότι αυτοί που επιφορτίσθηκαν το έργο της «κάθαρσης» από την κλεπτοκρατία, είναι οι ίδιοι τους οι κλεπτοκράτες…και αυτοί όσο πιέζονται να κάνουν αναδιάρθρωση και αλλαγές, τόσο πίσω το πάνε , τόσο το τραινάρουν , προσπαθόντας να διατηρήσουν οι στρατιές των δικών τους ευνοούμενων όσα περισσότερα προνόμια καταφέρουν…κι ας ρημάζει η Ελλάδα κάθε μέρα και περισσότερο… αυτοί να μην χάσουν τα προνόμια και την πρόσβαση με το βυζί της κρατικής χρηματοδότησης ή της προνομιακής-μονοπωλικαής τους μεταχείρισης και ας καεί ο τόπος όλος και ας ψοφήσουν όλα τα υποζύγια- δεν τους νοιάζει….
Το ερώτημα είναι για εμάς, αν τραβώντας αυτά που τραβάμε, στραφούμε εκτός Ευρώπης , τί μέλλον θα μπορούσαμε να έχουμε; Δεν θα δικαιώσουμε με τον τρόπο αυτόν όλους αυτούς που μας καίνε αυτήν την στιγμή; Δεν θα δώσουμε δίκιο στους δυνάστες και φαυλοκράτες που μας κυβερνάνε μέχρι τώρα; Δεν θα αποκλείσουμε τον εαυτό μας από την ελπίδα σε ένα μέλλον καλύτερο;
Ακούμε διάφορους να εγκωμιάζουν λύσεις «περήφανες» , λύσεις που υπόσχονται άμεσα και λαμπρά αποτελέσματα….το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να αυτομολήσουμε εκτός Ευρώπης και να κάνουμε ανεξάρτητη πολιτική και εθνική πολιτική κτλ….εμένα αυτά μου θυμίζουν λιγάκι την ανεξάρτητη και περήφανη πολιτική του Χότζα της Αλβανίας του ’60-’70…. ανεξάρτητοι και περήφανοι ξυπολυταρία με καθεστώς απολυταρχίας…άσε που το άλλο που μου θυμίζουν έντονα είναι εκείνο το ξεκάθαρο : «Λεφτά υπάρχουν» που άρχισε τον γολγοθά μας…
Για να είμαι όσο γίνεται ξεκάθαρος και να το κλείσω, το θέμα είναι ότι πρέπει να γίνουν όλες εκείνες οι μεταρυθμίσεις που θα δώσουν το ΟΚ στην ΕΥΡΩΠΑΚΗ ΟΛΙΚΛΗΡΩΣΗ αρχής γενομένης από την τραπεζική ένωση που είνα προ των πυλών και που φυσικά είναι και η πιο δύσκολη φάση και μετά στην πολιτική ένωση που είναι φυσικό να ακολουθήσει….
Όσοι κόπτονται για ανεξαρτησίες κτλ , για μένα μάλλον λένε ασυναρτησίες προσπαθώντας να καλύψουν άλλα από πίσω ….
“Learn to get in touch with silence within yourself, and know that everything in this life has purpose. There are no mistakes, no coincidences, all events are blessings given to us to learn from.”
«Μάθετε πώς να έρθετε σε επαφή με τη σιωπή μέσα σας, και να ξέρετε ότι τα πάντα σε αυτή τη ζωή έχουν σκοπό. Δεν υπάρχουν λάθη, δεν υπάρχουν συμπτώσεις, όλες οι εκδηλώσεις είναι ευλογίες που μας δόθηκαν για να μάθουμε από αυτές. »
Στην αναμπουμπούλα οι λύκοι χαίρονται….αυτό δεν σημαίνει ότι όμως ότι θα κάνουν κουμάντο και με την καλοκαιρία , ΟΤΑΝ έρθει…..γιατί η αναμπουμπούλα , μπόρα είναι , θα περάσει….
Ξεχνάμε το κυκλικό της ζωής και της ανθρώπινης μοίρας, όταν δεχόμαστε τις δυσκολίες της μπόρας σαν μόνιμες … και η οριστική μας ήττα θα ήταν να πειστούμε για την μονιμότητα αυτήν…επίσης δεχόμενοι μονιμότητα στην μπόρα εγκαταλείπουμε τις ελπίδες μας και όσα τυχόν οράματα έχουμε…απελπισμένοι και απογοητευμένοι…δλδ ουσιαστικά ηττημένοι…
Η Ελληνική κοινωνία έχει στην ράχη της διακόσια χρόνια αυτήν την απελπισία του ότι δεν γίνεται τίποτε, με ποιόν παω να τα βάλω, ποιός είμαι εγώ που θα τα αλλάξω αν δεν παω με τα νερά τους κλτ… ουσιαστικά το μεγαλύτερο μέρος της είναι ουσιαστικά ηττημένοι και δούλοι τους…
Αν σου πω ότι δεν φταίνε αυτοί ;
Με ποιά παιδεία και ποιά παραδείγματα της “αρχής” στην πράξη θα οραματιστεί ο Έλληνας;
Αλλά το παρέρχομαι αυτό γιατί:
Ο κόσμος αλλάζει…οι αλλαγές θα είναι σαρωτικές…δεν μιλάμε για τοπική κρίση ούτε για σκουλίκια τύπου Άδωνη ή όποιου άλλου μικρόψυχου τυρανάει την ζωή μας σήμερα…θα πρέπει χτίσουμε όραμα σαν λαός, σαν λαοί, σαν γείτονες, σαν ανθρωπότητα, γιατί εκεί πάει το πράγμα….κοινή μοίρα και κοινό όραμα σαν σύνολο…και αυτήν θα είναι η πιο σαρωτική αλλαγή…τα συμφέροντα που λες είναι τόσο μεγάλα που αν δεν αντιμετωπιστούν στην ολότητά τους δεν αντιμετωπίζονται καν…σήκω πάνω απ’τα παραπετάσματα…σκαρφάλωσε πάνω απ’τους καπνούς και δες τον ήλιο που λάμπει πιο πάνω απ’όλα , για να δεις φως…. οι αντιδικίες και οι μεταξύ μας αψιμαχίες ή μάχες είναι αντιπερισπασμοί για να δημιουργούν κι άλλο καπνό κι άλλα παραπετάσματα για να μην μπορούμε να δούμε το σύνολο…..
Και το μέλλον…το μόνο μέλλον μας σαν ανθρωπότητα είναι στο σύνολο , πια…(ή και “επιτέλους”)
Ξέρεις …. το διακύβευμα για την Ευρώπη του άυριο είναι αν θα γίνει τελικά η ΕΝΩΣΗ ή αν θα πάμε για διάλυση και να ξαναγυρίσουμε στην ψωροκώσταινά μας να ησυχάσουμε….και εκεί να δεις ομορφιές ….
Το γεγονός όμως αυτό κανείς δεν το αναλύει και κανείς δεν το προβάλει στην χώρα μας….
Και είμαι σχεδόν σίγουρος και το ότι το αναφέρω τώρα εγώ , θα το πάριες σαν λαβή για να με κατηγορήσεις για μνημονιακό κτλ….
Το θέμα δεν είναι αν ο Άδωνης είναι καλός ή κακός υπουργός….το θέμα δεν είναι αν ο Σαμαράς είναι υποχωρητικός ή αγωνιστικός στις διαπραγματεύσεις….το θέμα είναι αν θα γίνει τελικά η ΕΝΩΣΗ….
Γιατί αν δεν γίνει θα παραμείνουμε η γνωστή αποικία που όποιος θέλει μπαίνει και γαμάει και φεύγει χωρίς να πληρώσει….
Γιατί , για να μπορέσουμε να είμαστε ενεξάρτητοι και υπερήφανοι, είμαστε πολύ μικροί και πολύ «απαίδευτοι»( να το πω κόσμια) ως κοινωνία ….. εκτός αυτού έχουμε όλες ( μα ΟΛΕΣ) τις πολιτικές παρατάξεις ξεπουλημένες σε ξένα συμφέροντα…
Η μόνη μας ελπίδα είναι να χωρέσουμε κι εμείς σε ένα μεγάλο υπερεθνικό κράτος που θα έχει νόμους ίδιους για όλους…που θα έχει ισχύ να τους επιβάλει και μηχανισμούς για να ελέγχει …..
Τώρα αν εκεί μέσα επικρατήσουν οι εταιρίες και όχι ο πολίτης, αυτό είναι άλλο κεφάλαιο….και είναι προτιμότερο , νομίζω , να το ζήσουμε αλληλέγκυοι με όλους τους πολίτες της Ευρώπης παρά ως πολίτες μιας παρηκμασμένης αποκίας που θεωρητικά θα είναι «αυτόνομη» και «ανεξάρτητη»…….
Αυτήν την στιγμή όμως ζούμε μέσα στον πόλεμο αντίθετων συμφερόντων, που χρησιμοποιούν αθέμιτα μέσα για να επηρεάσουν κατα το δοκούν… και αυτήν η σιχασιά που καλλιεργείται έναντι των Γερμανών και έναντι των Ευρωπαικών θεσμών είναι για να σιχαθούμε την Ε.Ε. και να φύγουμε μόνοι μας….είναι δλδ το πιο επικίνδυνο πράγμα για τον Έλληνα πολίτη … ο οποίος κινδυνεύει να χάσει το όραμα μέσα από τα χέρια του…
Και αν θες , η μαγκιά του Έλληνα είναι ότι θέλοντας να ζήσει αυτό το όραμα, υπομένει Αδώνηδες και Αντώνηδες , αλλά και πολούς και διάφορους «επαναστάτες» …. γιατί λέει , πού θα πάει, ακόμη λίγο και θα γλιτώσω απ’τις κουφάλες που με ξεπουλάνε για να τα κονομήσουμε δύο τρεις «νταβαντζήδες» που έλεγε και ο Κωστάκης …..
Γιατί το μέλλον της Ελλάδας σε μια ΕΝΩΣΗ είναι λαμπρό…η θέση της είναι προνομιούχα… δες την Ελλάδα, ή τουλάχιστον αυτό το χώρο που καταλαμβάνει αυτό που λέγεται Ελλάδα σήμερα, σε άλλες εποχές που δεν υπήρχαν σύνορα όπως αυτά των τελευταίων εκατόν πενήντα χρόνων….ήταν ή δεν ήταν από τις πλουσιότερες περιοχές της γης;
Εγώ ξέρω ότι ο τόπος μας (που δεν είναι σήμερα ούτε χώρα, ούτε κράτος, ούτε τίπτε παρεμφερές) είναι πλουσιότατος …με τις καλύτερες προοπτικές για ανάπτυξη και μακροημέρευση….
Το μόνο που του χρειάζεται είναι να απαλαγεί από αυτούς που εγκάθετα μπήκαν στην εξουσία από την ίδρυση του νεοελληνικού μορφώματος και το λυμαίνονται τα τελευταία σχεδόν διακόσια χρόνια…
Και ο μόνος τρόπος να απαλαγεί είναι η ΕΝΩΣΗ….
Τα άλλα είναι λεπτομέρειες….
Η ΕΝΩΣΗ είναι ΟΡΑΜΑ ΖΩΗΣ…..και όραμα γενεών….
Αυτά…
Αν θες να μιλήσουμε περεταίρω, μίλα για αυτό και όχι για σκουλίκια που τρώνε το σάπιο κορμί…..
Αν δεν γίνει το κορμί γερό και εύρωστο τα σκουλήκια και κάθε λογής μιάσματα θα το τρώνε και θα το ξεζουμίζουν….
Και δεν σε δέχομαι για επαναστάτη , αν ο πόλεμος σου είναι για να μάθουμε στα σκουλήκια τρόπους αλλά από την άλλη καλά είμαστε εδώ που κοιτώμαστε….. μισοπεθαμένο κουφάρι…..
Μπορεί να τα λέει «Αμερικάνικα» , αλλά όποιος θέλει , θα καταλάβει γιατί τον κόλησα από κάτω….
Ύλη είναι μια απειροελάχιστη ποσότητα ενέργειας που με κάποιο τρόπο ( δεν ξέρω πως δεν ξέρω από που) , έχει οριστεί να καταλαμβάνει έναν συγκεκριμένο χώρο, ασκώντας και δεχόμενη δυνάμεις από και στο περιβάλλον της….
Aυτό που είναι πιο δύσκολο να ορίσουμε έιναι το τι είναι το περιβάλλον δλδ ο χώρος…
Διαφωνώ κάθετα με τον ορισμό σας…. κι αυτό γιατί το περισσότερο αναφέρεται στην εμφάνιση…. και επειδή θα’ θελα να τονίσω ότι «είμαστε ακόμη ζωντανοί , στην σκηνή»….
Εξ’ άλλου η ομορφιά δεν μετριέται με το πόσο τσιτωμένη επιδερμίδα διαθέτεις ούτε με το πόσες γραμμώσεις έχει ο κοιλιακός σου…
Μην μπερδεύετε την φρεσκάδα με την ομορφιά….όμορφες είναι και οι ρυτίδες…αρκεί να στέκονται όμορφα πάνω σε ένα σκαμμένο από τα χρόνια πρόσωπο και να μαρτυράνε σαν παράσημα , τις περιπέτειες που περασε το «σκαρί» του ανθρώπου που τις κουβαλάει…..επίσης κάθε ηλικία έχει τα καλά της….αυτό που μας φοβίζει όταν περνάν τα χρόνια , και οι ρυτίδες όπως είναι φυσικό μας το θυμίζουν έντονα ,είναι ότι περνώντας τα χρόνια έρχεται μοιραία κοντύτερα ο θάνατος…
Αλλά ξεχνάμε σχεδόν πάντα όλοι μας ότι είναι πάντα δίπλα μας, στέκεται σαν να ήταν ο πιο πιστός μας φίλος, έτοιμος την κάθε στιγμή να μας πάρει μαζί του…
Δεν μιλάω ειρωνικά ούτε και κάνω μαύρο χιούμορ…είναι μια πραγματικότητα αυτήν , αν την σκεφτείτε σοβαρά , είναι και μια ευκαιρία , συνειδητοποιώντας το αυτό σαν πραγματικότητα, όσο αδυσώπητη να είναι για κάποιους, να συνειδητοποιήσουμε την ασημαντότητά μας και την «ευθραστικότητά» μας σαν πλάσματα …
Μια συνειδητοποιήση που είναι απαραίτητη για να γίνει η αρχή μιας άλλης συνειδητοποίησης που μας χρειάζεται…της συνειδητοποίησης του ότι σαν μικροί , έυθραυστοι κι ασήμαντοι , δεν μπορεί να μας «επιτρέπεται» η κάθε είδους κακία και «μαλακία» που δέρνει την καθημερινότητά μας…δεν έχουμε την πολυτέλεια να τρωγόμαστε και να τρώμε τον λίγο χρόνο μας παλεύοντας ο ένας εναντίων του αλλουνού , ούτε να αναλισκόμαστε σε μάταιους αγώνες εναντίον του χρόνου που περνά, αφού έτσι είναι φτιαγμένος για να περνά και μαζί του κι εμείς…να περνάμε …
Αυτο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε , το ξέρει και το νιώθει ο καθένας μέσα του πολύ καλύτερα από αυτό που θα μπορούσα να γράψω εγώ εδώ….και δεν αναλώνομαι να κάνω τον μεσία και τον φωστήρα…μια απλή παρατήρηση έκανα…να χρησιμοποιήσουμε τον χρόνο που μας έχει δοθεί όσο μπορούμε καλύτερα…
Εδώ ταιριάζει αυτό που λένε τα «μεγάλα πνεύματα συναντιούνται» αγαπητέ Ουτόπιε…είχα σκοπό να βάλω το μπολερό του Ραβέλ από κάτω από το κείμενο με την υποσημείωση ότι «η ζωή είναι ένα μπολερό» αλλά μου άρεσε πολύ η διασκευή που αναρτήσατε εσείς και σας την κλέβω
Σιγά σιγά πεθαίνουμε…
Στα ίδια πάντα μένουμε…
Μα μια καλύτερη ζωή αξίζω…
Σου δίνω πίσω την αγάπη που μου δάνεισες…
Δώσε μου πίσω την ζωή μου και ξοφλάμε….
Να με συγχωρούνε οι κουλτουριάρηδες, αλλά αυτά τα λόγια ταιριάζουν σε πολλά πράγματα στην ζωή μας…
Μακάρι να μπορούσαμε να διεκδικήσουμε πίσω την ζωή μας , έτσι απλά και καθαρά όπως τα λέει το λαικόν άσμα…
χρηχα 