*Γράφει στο φατσοβιβλίο η αγαπητή Έμμυ
Διαφωνώ κάθετα με τον ορισμό σας…. κι αυτό γιατί το περισσότερο αναφέρεται στην εμφάνιση…. και επειδή θα’ θελα να τονίσω ότι «είμαστε ακόμη ζωντανοί , στην σκηνή»….
Εξ’ άλλου η ομορφιά δεν μετριέται με το πόσο τσιτωμένη επιδερμίδα διαθέτεις ούτε με το πόσες γραμμώσεις έχει ο κοιλιακός σου…
Μην μπερδεύετε την φρεσκάδα με την ομορφιά….όμορφες είναι και οι ρυτίδες…αρκεί να στέκονται όμορφα πάνω σε ένα σκαμμένο από τα χρόνια πρόσωπο και να μαρτυράνε σαν παράσημα , τις περιπέτειες που περασε το «σκαρί» του ανθρώπου που τις κουβαλάει…..επίσης κάθε ηλικία έχει τα καλά της….αυτό που μας φοβίζει όταν περνάν τα χρόνια , και οι ρυτίδες όπως είναι φυσικό μας το θυμίζουν έντονα ,είναι ότι περνώντας τα χρόνια έρχεται μοιραία κοντύτερα ο θάνατος…
Αλλά ξεχνάμε σχεδόν πάντα όλοι μας ότι είναι πάντα δίπλα μας, στέκεται σαν να ήταν ο πιο πιστός μας φίλος, έτοιμος την κάθε στιγμή να μας πάρει μαζί του…
Δεν μιλάω ειρωνικά ούτε και κάνω μαύρο χιούμορ…είναι μια πραγματικότητα αυτήν , αν την σκεφτείτε σοβαρά , είναι και μια ευκαιρία , συνειδητοποιώντας το αυτό σαν πραγματικότητα, όσο αδυσώπητη να είναι για κάποιους, να συνειδητοποιήσουμε την ασημαντότητά μας και την «ευθραστικότητά» μας σαν πλάσματα …
Μια συνειδητοποιήση που είναι απαραίτητη για να γίνει η αρχή μιας άλλης συνειδητοποίησης που μας χρειάζεται…της συνειδητοποίησης του ότι σαν μικροί , έυθραυστοι κι ασήμαντοι , δεν μπορεί να μας «επιτρέπεται» η κάθε είδους κακία και «μαλακία» που δέρνει την καθημερινότητά μας…δεν έχουμε την πολυτέλεια να τρωγόμαστε και να τρώμε τον λίγο χρόνο μας παλεύοντας ο ένας εναντίων του αλλουνού , ούτε να αναλισκόμαστε σε μάταιους αγώνες εναντίον του χρόνου που περνά, αφού έτσι είναι φτιαγμένος για να περνά και μαζί του κι εμείς…να περνάμε …
Αυτο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε , το ξέρει και το νιώθει ο καθένας μέσα του πολύ καλύτερα από αυτό που θα μπορούσα να γράψω εγώ εδώ….και δεν αναλώνομαι να κάνω τον μεσία και τον φωστήρα…μια απλή παρατήρηση έκανα…να χρησιμοποιήσουμε τον χρόνο που μας έχει δοθεί όσο μπορούμε καλύτερα…
Εδώ ταιριάζει αυτό που λένε τα «μεγάλα πνεύματα συναντιούνται» αγαπητέ Ουτόπιε…είχα σκοπό να βάλω το μπολερό του Ραβέλ από κάτω από το κείμενο με την υποσημείωση ότι «η ζωή είναι ένα μπολερό» αλλά μου άρεσε πολύ η διασκευή που αναρτήσατε εσείς και σας την κλέβω
χρηχα 
Αυτό θα έβαζα αρχικά αλλά …
Αυτό είναι το «ορίτζιναλ»….Αεκτζίδικο δλδ…(λολ)
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.Κάθε ηλικία έχει τη χάρη και την γοητεία της.Είναι ωραίο να το αποδεχόμαστε και κάθε σημάδι που μας αφήνει ο χρόνος να μαρτυρά την ιστορία μας,τα όμορφα,τα άσχημα,τις στιγμές.Άλλωστε κάποια στιγμή πρέπει όλοι να κάνουμε αυτό που κάνει και ο χρόνος όσο και αν μας τρομάζει,να προχωρήσουμε!
σε χαιρετώ!
καλό μας ξημέρωμα..
Καλησπέρα Νικολέτα…
Να’ σαι καλά…
Κάθε στιγμή που περνά χαράζει πάνω μας την δική της ιστορία. Το ότι μεγαλώνουμε κάθε λεπτό και πιο πολύ δεν είναι κακό. Αρκεί να αξιοποιούμε τις στιγμές μας έτσι όπως εμείς θέλουμε.
Αυτό που διάβασα μου άρεσε πολύ, γιατί ήταν απ’ την αρχή μέχρι το τέλος αληθινό.
Ένα όμορφο βράδυ σας εύχομαι αγαπητέ, γεμάτο όνειρα ταξιδιάρικα.
ΥΓ: Ο τίτλος μου θύμισε μια χιουμοριστική φράση που λέει: «Είμαι σε ηλικία, εκεί που πάμε ελπίζω πως θα κάτσουμε».
Καλώς την…
Κι εγώ σας εύχομαι όμορφα βράδια…
Αν υπήρχε σφραγίδα στο wordpress θα την έβαζα και θα υπέγραφα.
Ωραιότατο και συμφωνώ απολύτως.
Η πιό όμορφη δεκαετία δε, για τις κυρίες, είναι από τα 50 στα 51.
Καληπέρα σας αγαπητέ…
Δεν ξέρω αν συμφωνούν οι κυρίες για την δεκαετία που λέτε…παρ’όλο που, όλες οι ηλικίες είναι καλές, αν είμαστε καλοί με τον εαυτό μας….
Δυστυχώς σπάνια σκεφτόμαστε όπως το γράφετε και ακόμα πιο σπάνια αγαπάμε αυτό το παλιό σκαρί που μας συνοδεύει μέχρι το τέλος … Το τσαλαπατάμε, το πιέζουμε, το γεμίζουμε αλλαγές ενάντια στην φύση, το μποϋκοτάρουμε , το ευτελίζουμε …. αντί να το λατρεύουμε, να το κανακεύουμε, να του φερόμαστε τρυφερά και τέλος κι αυτό να λάμπει με την φυσική ομορφιά που του χαρίστηκε.
Τι όμορφος ένας άνθρωπος που δείχνει τις γραμμές του… τι γελοιότητα ξεχειλίζουν τα μποτοξαρισμένα – κακοτραβηγμένα πρόσωπα που νομίζουν πως ξεγελούν τον χρόνο.
Πολύ Καλημέρα Σας ….
Καλώς την….
Τα λες πολύ όμορφα και συμφωνούμε…..:
«Να το κανακεύουμε…..κι αυτό να λάμπει με την φυσική ομορφιά που του χαρίστηκε…»
ναι ναι.. αυτο που μας ενοχλει ειναι οτι συνειδητοποιουμε οτι ειμαστε πιο κοντα μ αυτο το φιλο μας.. οι ρυτιδες ειναι ομορφες αρκει να υπαρχει ζωντανια και υγεια..
θα βρεξει αραγε
με ανοιξιατικα ειμασταν σημερα
καλησπερα αγαπητε 🙂
Εδώ βρέχει απ’ το πρωί…μας ψιλοχάλασε και το παζάρι…
Αν και είχε ζεστή μέρα…
Αυτόν τον φίλο μας πολοί τον παρεξηγούνε…αλλά γεροί να ‘ναι δεν πειράζει….
Αυτός κανέναν δεν παρεξηγεί…όλους το ίδιο τους έχει…
Καλησπέρα σας αγαπητή…
Καλησπέρα κι από εμένα! Πολύ αληθινό κείμενο! Και η τελευταία πρόταση λέει όλη την ουσία νομίζω! Ποιότητα στη ζωή μας κι αξιποίηση στο έπακρο,ακόμα κι αν είναι δύσκολες οι συνθήκες!! Καλό σ/κ να έχεις χρηχα! θα τα λέμε συχνά!! 🙂
Καλώς την….
Να περνάς να τα λέμε…και να περνάς και καλά…
Καλό υπόλοιπο σ/κ…
Ίσως να μετράει πιο πολύ, να πλησιάζει κάποιος το τέλος εσωτερικά όμορφος…
Πολύ μου άρεσε όλη η ατμόσφαιρα αυτής της ανάρτησης, αγαπητέ Χρη χα!
Καλό βραδάκι! 🙂
Καλησπέρα αγαπητή…
«Εσωτερικά όμορφος»….πολύ όμορφη έκφραση….και αν το έχεις αυτό το προσόν είναι καλό να το έχεις όλη σου την ζωή…..όχι μόνο στο τέλος…
» …μια απλή παρατήρηση έκανα…να χρησιμοποιήσουμε τον χρόνο που μας έχει δοθεί όσο μπορούμε καλύτερα…»
Εμ δεν χρειαζόταν να πεις και αλλα.. Με αυτο τα είπες όλα αγαπητέ μου Χρη ..
Υγ.Πως πάτε?
Καλώς την…
Ναι είναι μια έκφραση που μου αρέσει και πιστεύω ότι εκφράζει μια απλή ξεκάθαρη προαγματικότητα για την στάση που θα πρπεπε να έχουμε απέναντι στην ζωή μας….
Υ.Γ.: Καλά είμαστε…και πιστεύω ότι είμστε και σε καλό δρόμο ( για την σχολή εννοώ…)
Γραψε μου νεα .. με τη γλωσσα τι κανετε? επαφη με σχολη ειχατε? μειλ …
ξεχαστηκα τοτε και δεν σου εστειλα τη δ/νση να επικοινωνησει .. Τη θελετε?
Λιακάδα μου έχουμε κάνει επαφή με αρκετές σχολές….στείλαμε και μας στείλανε μαίηλ….αν θες το στέλνεις και το δικό σου….καμιά φορά χρειάζεται να έχεις και μαι δεύτερη γνώμη…
Να’σαι καλά…