χαζα χαζά το φεγγάρι έπεσε πιο κάτω απ’ τις περιστάσεις…

βγήκε κατακίτρινο….

δεν το πήραν σήμερα οι μάγισσες , δεν μπόρεσε να κοκινήσει και να βάλει σε φόβους εκείνη εκεί την γυναικεία ψυχή που τρέμει το φυλλοκάρδι της άμα το δει κόκκινο και σταυροκοπιέται μην την έβρει κάνα κακό….

από νωρίς είχε ένα ψιλόβροχο….σταγόνες σαν την δροσιά έπεφταν μουσκεύοντας την άσφαλτο….το χώμα δεν κατάφεραν να το λασπίσουν, έτσι αδύναμες και λίγες που ήταν…..

μετά κατάφερε και βγήκε και το φεγγάρι….αφού τα σύννεφα σκόρπισαν σιγά σιγά σαν μετανιωμένη διαδήλωση……όχι αέρας δεν τα’διωξε…σαν από μόνα τους να το μετάνιωσαν που μούσκευαν το χώμα δειλά κι όχι με απόφαση να βρέξουν…..

έμειναν κι οι αγρότες με την προσδοκία….να κοιτάν τα μετανιωμένα σύννεφα….

άιντε βρε…..παλιόπραμα….όταν το θέλεις δεν σου κάνει το χατήρι….

κι όταν δεν το θέλεις έρχεται και σε ρημάζει στη βροχή…..

 

 

 

 

 

Ένα σχόλιο »

  1. Δλδ, θέλετε να πείτε, πως επιστρέψατε;
    Μου έλειψαν τα μουσικά σας διαλείμματα! 🙂

    Απάντηση
    • Αγαπητή .έχετε να κάνετε με άνθρωπο που:
      «έρχεται και χάνεται σαν τον κομμήτη….όταν είναι εδώ κάνει φανερή , ίσως και έντονη την παρουσία του…και μετά χάνεται απ’το οπτικό σας πεδίο…αλλά είναι πάντα εκεί χωρίς να φαίνεται ως την επόμενη επαναφορά της τροχιάς του….»

      Γιάννης Ιωαννίδης, λογοτέχνης που άφησε ιστορία στην Ξάνθη….λόγια του που σχολιάζουν το πως ερχόμουν και χανόμουν , όταν κάποτε είχα κάνει κάποια απόπειρα να «λογοτεχνίσω»….

      Απάντηση

Σχολιάστε