Διαβάζω εδώ μέσα στις διάφορες αναρτήσεις από ανθρώπους που εκτιμώ , μέσω των γραπτών τους και των κειμένων τους όλα όσα ειδικά αφορούν την πραγματικότητα και την αντίληψή μας για τον εαυτάκο μας σε σχέση με το περιβάλον
Και για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω τι ψάχνω ακριβώς….
Το καταλαβαίνω αυτό διαβάζοντας όσο μπορώ πιο ψύχραιμα , ειδικά εκεί στις απαντήσεις και τα σχόλια από εμένα σε εσάς κι από εσάς σε εμένα….κυρίως…..όχι ότι με βρίσκω πάντα εκτός θέματος……έχω και καποια σημεία όπου επιμένω…..στο σημείο που μιλάτε να «αλλάξουμε τον εαυτό μας » ας πούμε……είναι γεγονός ότι γνώμη μου είναι πως δεν μπορούμε να αλλάξουμε και πολλά…..μπορούμε να μορφώσουμε το μυαλό μας, μπορούμε να είμαστε ψύχραιμοι στις αντιδράσεις μας και να αντιδρούμε κατόπιν ανάλυσης των δεδομένων και ποτέ εν θερμώ, αλλά η βασική «εγγραφή» έχει γίνει κατά την διαδικασία της κοινωνικοποίησης μας….κι αυτό δεν αλλάζει……είχαμε πει εκεί στα «ερωτευμένα φωτόνια» του Ράκου ότι ο παρατηρητής συνδιαμορφώνει την πραγματικότητα…..ποιός όμως είναι ο παρατηρητής στην συγκεκριμένη περίπτωση; γιατί ενώ ξέρουμε πια την πιθανολογούμενη πραγματικότητα , ότι είναι πολλές πιθανές ταυτόχρονες επιλογές οι οποίες μόνο κατόπιν συνεργασίας με κάποιον παρατηρητή παγιώνονται σε γεγονότα……ποιός όμως είναι ο παρατηρητής που παγιώνει την πραγματικότητα σε αυτό που ζούμε σαν πραγματικό;
Είναι δυνατόν να είμαστε εμείς , ο καθένας μας ξεχωριστά;
χρηχα 
εχεις δικιο, ειδικα στην ηλικια που ειμαστε δεν μπορουμε να αλλαξουμε πολλα πραγματα!
ομως μπορουμε να μπουμε σε μια λιγο πιο λεπτομερη διαδικασια αυτοπαρατηρησης, ετσι μοιραια ξερουμε που βρισκομαστε λιγο περισσοτερο απο πριν και αυτο ειναι πολυ ουσιαστικο.
ξερουμε τι μας ενοχλει και απομακρυνομαστε απο αυτο..
τι λες δεν ειναι σημαντικο αυτο;
ευαγγελιο τα λογια σου κοπελα μου.
καλώς τον…
Καλησπέρα σας αγαπητή Στέλλα…..
Πάντα χαίρομαι όταν «συνομιλούμε»….
Η αυτοπαρατήρηση είναι βασική ενέργεια από μέρους μας για να μπορέσουμε να αντέξουμε σε πράγματα που δεν μπορούμε να επηρεάσουμε , αλλά μας επηρεάζουν σε πολλες φάσεις της ζωής μας…
‘Φοβάμαι όλα αυτα΄που θα γίνουν για μένα , χωρίς εμένα»…….λέει και το τραγούδι…..
Κι αυτό που με καίει περισσότερο είναι το ποιός αποφασίζει να γίνουν τα πράγματα έτσι κι όχι αλλιώς….και άν μπορώ κι εγώ να τα επηρεάσω κι όχι μόνο να υπόκειμαι στις συνέπειες εξελίξεων που δεν μπορώ να ελέγξω….
χρηστο, αν η αυτοπαρατηρηση ηταν βασικη ενεργεια τοτε πολλα θα ηταν υπο ελεγχο και λιγα θα γινοταν αυτοματα οπως νομιζω συνηθως ενεργουμε στην καθημερινοτητα μας
οταν φτανεις στο σημειο να θελεις να αλλαξεις τον εαυτο σου, σημαινει οτι εισαι καπου οπου δεν παει αλλο
σημαινει οτι κατι ειναι θολο, κι οτι κατι δεν μπορεις να ελεγξεις οπως θα ηθελες
αλλαζεις οταν το μυαλο σου αρχιζει και σκεφτεται καθαρα και απο την αρχη
τωρα ξερω οτι καπου το πας που εγω δεν πολυκαταλαβαινω, η αποψη μου ειναι οτι ειμαστε υπαιτιοι της εξελιξης της ζωης μας οσο αφορα τις επιλογες μας σε κομβικα σημεια, σε συναρτηση με το εκαστοτε περιβαλλον αλλα και με το πως μας μεγαλωσαν οι γονεις μας
Η αυτοπαρατήρηση δεν είναι όρος για να αλλάξεις τον εαυτό σου….είναι βασική πράξη αυτοπροστασίας από πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε….βλέπουμε το χάος όπου μέσα του εμπλεκόμαστε και παρατηρούμε μέσα μας και γύρω μας τι γίνεται και συγκεντρωνόμαστε στην επιβίωση , βασικά….
Είμαστε υπαίτιοι στην εξέλιξη της ζωής μας , τελικά;
μαλλον κατι διαφορετικο εννοεις
η αυτοπαρατηρηση εχει να κανει με συμπεριφορες και σχεσεις
ποιας ζωης μας εννοεις;
υπαιτιοι της καθημερινοτητας μας ειμαστε ναι!
Ε καλά …λιγάκι τα’ μπλεξα….φυσικά και είναι προυπόθεση να αλλάξεις τον εαυτό σου η αυτοπαρατήρηση….να γίνεις καλύτερος , ωριμότερος κτλ….αυτό όμως δεν είναι καθοριστικό για παράγοντες που δεν ελέγχεις , αυτούς που λέμε «εξωτερικούς παράγοντες » που καθορίζουν τα «τυχαία γεγονότα» της ζωής σου….
Καλησπέρα σας αγαπητή, και συγνώμη για το μπέρδεμα….
Ο μπερδεμένος μπερδέυει και τους γύρω του καμιά φορά….
Μη με ρωτήσετε, γιατί διαβάζοντας το κείμενο και τα σχόλια, μου ήρθε στο νου το παρακάτω τραγούδι; 😉
Καλό μήνα θα μας ευχηθώ! 🙂
Προφανώς μείνατε μόνο στον τίτλο, αγαπητή….
Όπως και να’χει καλό σας μήνα ….. 🙂
Καλημέρα αγαπητέ…
Έμεινα στον τίτλο, για να συμ-μαζέψω όσο μπορώ την παρατηρητικότητα «μου» που ΚΑΙ λόγω Κβαντοφυσικής, «μου» έχει αφήσει μια αρκετά μπερδεμένη αίσθηση και δεν θα ήθελα να την μεταφέρω και εδώ! (τουλάχιστο προς το παρόν) 😛
Καλό μας μήνα και από εδώ! 🙂
Καλημέρα…..
🙂
Μήν μπερδέυεστε με κβαντοφυσικές…..
Η πιο απλή κβαντοφυσική που δεν θέλει κι εξήγηση , είναι η διαίσθηση….
Βασιστείτε επάνω της…..στις περισσότερες περιπτώσεις είναι καλός οδηγός….
Αμφισβητώ την διαίσθηση, γιατί είναι διαμορφωμένη απ΄ το πώς και πού μεγαλώσαμε, απ΄ την παιδεία, τις εμπειρίες, τις επιθυμίες μας κλπ κλπ… 😛
Έτσι κάνω πώς δεν καταλαβαίνω (αγνοώ) τα πειράματα με τον παρατηρητή στην κβαντοφυσική… και καταλήγω στην «επίγνωση» που είναι μια συνεχής (όσο μπορούμε!) παρατήρηση των πάντων, σκέψεων, συναισθημάτων και αντιδράσεων… 😉
Καλή μας όρεξη… 🙂
Μα όλα αυτά που είπατε για την διαίσθηση είναι όλα αυτα΄που ο καθένας μας είναι….είναι δλδ τα συστατικά του χαρακτήρα του καθενός μας….οπότε ;;;
Η στάση που θα κρατήσετε απέναντι στην κβαντοφυσική ή στην επίγνωση ή οπουδήποτε είναι δική σας απόφαση και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σας επιβάλει κάτι άλλο…..
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα κβάντα θα σταματήσουν να υφίστανται ή ότι ο παρατηρητής θα σταματήσει να οριστικοποιεί την τυχαιότητα των κβάντων σε πραγματικότητες που εμείς δεν τις ελέγχουμε και ούτε θα μπορούσαμε φυσικά……οι οποίες στην πλειονότητα των περιπτώσεων μπορεί και να μας είναι δυσάρεστες…..
Φυσικά η επίγνωση που επικαλείστε, έχει να κάνει με την αναγνώριση αυτής της πραγματικότητας …..τι είναι και από που είναι κτλ…..αλλά μεγαλύτερη προσφορά της «επίγνωσης» , όταν μάλιστα έχει στοιχεία ή και ανησυχίες περισσότερο πνευματικές, είναι η ψυχική ηρεμία που προσφέρει …..η πίστη στην αλήθεια και η αγαλίαση από τον τερματισμό ασκοπων περιπλανήσεων…………………
Αγαπητέ καλημέρα! Εύχομαι να ξεκινάει και για εσάς ένα καλό σαββατοκύριακο 🙂
Θα έλεγα πως είμαι περισσότερο της άποψης πως εμείς είμαστε υπαίτιοι της τροπής που έχει πάρει-παίρνει-και θα παίρνει η ζωή μας. Και θα σας το εξηγήσω με ένα επιχείρημα και όπως μπορώ.
Έστω ότι υπάρχουν καταστάσεις, γεγονότα, εξελίξεις τα οποία δεν εξαρτώνται καθόλου από εμάς, όπως για παράδειγμα η εμφάνιση ενός ξένου σήμερα, που μας χτυπά το κουδούνι έξω από το σπίτι μας. Είναι κάτι που φυσικά δεν προκαλέσαμε εμείς-κάτι τετελεσμένο κι απόλυτο, οπότε δεν επικεντρώνουμε εκεί την σκέψη μας πλέον, αλλά στο τι θα κάνουμε-επιλέξουμε σχετικά με αυτό το γεγονός. Οι επιλογές που έχουμε διακλαδώνονται η καθεμία σε διαφορετικές εκδοχές της άμεσα μελλούμενης πραγματικότητας:
α). Θα διώξουμε τον ξένο φανερά ενοχλημένοι
β). Θα αδιαφορήσουμε παντελώς
γ). Θα τον καλέσουμε σπίτι και θα τον ρωτήσουμε αν χρειάζεται κάποια βοήθεια
κλπ. κλπ.
Τέτοιες επιλογές λαμβάνονται λίγο-λίγο κάθε στιγμή της ζωής μας, από τις πιο απλές στις πιο πολύπλοκες κι έτσι η ζωή οικοδομείται πάνω σε άπειρες μικρές αποφάσεις που οδηγούν στις επόμενες στιγμές. Δεν πιστεύω σε αυτά που δεν μπορούμε να ελέγξουμε, γιατί ακριβώς δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε, αυτοαναιρούνται από αυτό το σύστημα σκέψης (μιλάμε για τις περιπτώσεις που αυτό είναι σίγουρο και αδιαμφισβήτητο!), επομένως τα αφήνουμε.
Σημασία για εμάς έχει η αντίδραση, η στάση μας απέναντι σε αυτά, γιατί αυτή μπορεί να τα μορφοποιήσει, να τα αλλάξει ή να τα αναπροσαρμόσει.. 😉
Επειδή, επίσης είμαι της άποψης πως ακόμα και ο τρόπος που σκεφτόμαστε για τα πράγματα και τον κόσμο επηρεάζει όλη αυτήν την πραγματικότητα, επιλέγω να θεωρώ πως ναι τα περισσότερα είναι στο χέρι μας.
Καλή σας μέρα και πάλι! Κι ένα τραγουδάκι, επειδή δεν μπορούμε χωρίς μουσική:
😀
Καλησπέρα αγαπητή….
Τα θέματα συμπεριφοράς και συναναστροφής και οι επιπτώσεις που έχουν στην ζωή μας , ναι είναι λίγο πολύ αποφάσεις που έχουμε πάρει και υφιστάμεθα τις συνέπεις ή τα οφέλη…..
Όταν όμως εγώ π.χ. , έχω παλέψει είκοσιτρία χρόνια να δημιουργήσω το καλύτερο (όντως) κτήμα καρυδιάς στην Ελλάδα…και έρχεται η χρονιά η φετινή και βρέχει 3740 χιλιοστά νερό , όταν ο μέσος όρος βροχόπτωσης της τελευταίας εικοσαετίας είναι 640….και καταλήγω με τα μισά δένδρα πνιγμένα και το εισόδημά μου εν μέσω κρίσης αβέβαιο για την επόμενη πενταετία…..πέστε μου σε τι έφταιξα…..
Στο μετέπειτα μετράει πάλι η αντίδραση η δική μου ως προς το τι θα κάνω για να αντιμετωπίσω την οικονομική κρίση που έρχεται ακάθεκτη προσωπικά για εμένα….άλλο αυτό…..πάλι μπαίνει το υποκειμενικό και οι ευθύνες του ατόμου…..αλλά οι «αστάθμητοι παράγοντες» καθορίσαν την βασική μου πορεία….δεν είμαι πια «βασιλιάς» …είμαι πάλι ο σκαπανέας που ιδρωκοπάω στο λιοπύρι για να ξαναδημιουργήσω ό,τι έχασα σε τέσσερις μήνες πλυμήρας…..
Ειλικρινά λυπάμαι Χρήστο για τα καρύδια…
Όταν έχουμε να κάνουμε με θέματα υγείας ή θεομηνίας ή θανάτου, πολλές φορές έχω αναρωτηθεί, που πάει η εσωτερική «εργασία» που μπορεί να έχουμε κάνει…
Καλή δύναμη θα ευχηθώ… 🙂
Χρηστο ο,τι και να λεμε το θεμα της εργασιας ειναι σοβαροτατο!
Και εχεις απολυτο δικιο βεβαια..
Όμως μια που το εκανες αναρτηση, αρα θελεις να το παμε λιγο παρακατω, νομιζω οτι την επιλογη σου την εκανες παρα πολυ παλια, οταν αποφασισες πως προτιμας το δικο σου χωραφι, απο το να εχεις πχ αφεντικο και να δουλευεις σε μια ξενη επιχειρηση
Ετσι σε μια δικια σου δουλεια υπαρχουν παντα οι παρα πολυ καλες μερες και οι παρα πολυ κακες μερες αυτο λιγο πολυ το ηξερες απο την αρχη σωστα;
Ξερω το πως μας γλυκαινουν οι παρα πολυ καλες μερες και ξερω και ποσο μας μηδενιζουν οι αλλες.. σχεδον σχεση ζωης και θανατου σωστα;
Ποσο μαλλον τωρα πια που τα πραγματα ειναι πολυ δυσκολα οικονομικα!
Σ αυτες τις δουλειες εισαι παντα ο βασιλιας αλλα και ο αυλικος μαζι..
Και παντα μα παντα θελουν προσωπικο κοπο και μερακι και κυριως να μη σε παιρνει απο κατω..
Δουλευεις; θελει κοπο να κρατησεις τα δεδουλευμενα..
δεν δουλευεις; θελει κοπο να ξαναφτασεις το »ονειρο»
καλο απογευμα
🙂
Το τραγούδι αγαπημένο…ευχαριστώ….:)
Καλησπέρα σας αγαπητές , Στέλλα και Στεφανία…..
Στέλλα όλα αυτά που λες είναι σωστά , και όταν παίρνεις την απόφαση να είσαι το αφεντικό στην δουλειά σου , ξέρεις ότι παίρνεις και τα ανάλογα ρίσκα. Ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκα για την ευθύνη των ρίσκων που έπρεπε να πάρω…
ίσα ίσα , πολλές φορές το ρίσκο ήταν η κρυφή χαρά της επιλογής…..το ρίσκο να δικαιωθώ για τις επιλογές μου …..μεγάλη ικανοποίσηση και γλύκα η δικαίωση, όσο και να αργήσει….
Τέλος πάντων …το θέμα όμως που με πασχολεί σ’αυτήν την ανάρτηση , δεν έχει να κάνει με ομολογημένα ρίσκα , αλλά με αυτό που λέμε αστάθμητο παράγοντα….
Η Στεφανία έχει μπει στο νόημα του προβληματισμού μου , περισσότερο απ’ όλουςεκεί που λέει:»πολλές φορές έχω αναρωτηθεί, που πάει η εσωτερική «εργασία» που μπορεί να έχουμε κάνει…»….
Το θέμα δλδ που θέτω είναι το ότι , όταν μιλάμε για τις επιλογές μας και την επιρροή που μπορούν αυτές να έχουν στο περιβάλον μας και στην προοσωπική μας πορεία , πολλές φορές λέμε ότι η ευθύνη των επιλογών μας είναι αυτήν που βαραίνε την «μοιρα» μας και δεν θα’πρεπε να «κλαιγόμαστε» γιατί όπως και να’χει οι επιλογές μας μας οδήγησαν σ’ αυτό που είμαστε ο καθένας……
Συμφωνώ….
Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ συμφωνώ απόλυτα….
Το ότι έγινα αγρότης ας πούμε, είναι η βασική επιλογή που εμπεριέχει όλα τα ρίκσα ….
Αυτό όμως που είναι να σκάει κανείς είναι το ποιό;
Γιατί εγώ που έκανα την καλύτερη προεργασία ….την καλύτερη έρευνα…..εγώ που διαμόρφωσα την πορεία μιας καλλιέργειας στον τόπο μου….γιατί εγώ να βρεθώ σε εκείνο το σημείο του κάμπου που επί τέσσερις μήνες ανέβλυζε η γη νερό με αποτέλεσμα το χωράφι μου να έχει όψη λίμνης και να «πνιγούν » τα δένδρα μου ;
Ενώ συγκεκριμένος άλλος παραγωγός…. που ακολουθεί εμένα…. που αντιγράφει ….. που μόνο εμπόδια έχει φέρει στην προώθηση της συγκεκριμένης καλλιέργειας….αυτός να τύχει να είναι χίλια πεντακόσια μέτρα δυτικότερα από το δικό μου κτήμα, και να μην έχει πάθει το παραμικρό;
Ποιός είναι αυτός ο παράγοντας που καθορίζει το ποιός θα πάει μπροστά και ποιός θα μείνει πίσω;
Ποιός «καθορίζει τις τύχες μας»;
Τι και πόσο μετράει η προσωπική προσφορά στο «κοινό καλό»;
Τι και πόσο μετράει η προσωπική αναζήτηση….η προσωική καλλιέργεια και ο μόχθος για ανώτερα πράγματα;
Τι και πόσο μετράει η πνευματικότητα και η προσήλωση του ανθρώπου σε πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά;
Και ποιά είναι η δικαίωση του ενάρετου και δίκαιου ανθρώπου;
Και τέλος :
Τι και ποιό είναι το κριτήριο του «τυχερού » και της καλής τύχης;
Ποιό είναι ας πούμε το «κριτήριο» στο να σου πέσει ο πρώτος λαχνός στο τζόκερ, και να σταματησεις ξαφνικά να αγωνιάς για τα απλά καθημερινά πράγματα της επιβίωσης;
( Να μην κολλάμε σε λεπτομέρειες , το ερώτημα είναι ρητορικό και θέλει να δείξει άλλα κι όχι το άχτι μου να ζω ακοπα-αν και δεν θα με χαλούσε)………
Καλή μας μέρα…
Χθες έπεσα «τυχαία» σ’ ένα μεγαλούτσικο κείμενο, που προσωπικά μου ξεκαθάρισε αρκετά… και όπως έχουμε συμφωνήσει, την Αλήθεια κανείς μόνο διαισθητικά μπορεί πια να την συλλάβει… (Γιατί η πραγματικότητα είναι καθαρά υποκειμενική) 😛
Μέσα, το κείμενο αναφέρεται και σε κάτι που είχα γράψει εδώ σε προηγούμενο σεντονάκι μου, πως στη ζωή ελκύουμε τις καταστάσεις που πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε… με αυτή την έννοια τίποτα δεν είναι τυχαίο… 😦
Το πώς όμως κανείς αντιμετωπίζει τα «ζόρια» σίγουρα έχει να κάνει με το βαθμό συνειδητότητας τού καθενός και φυσικά με τον χαρακτήρα του… σε μια παρόμοια κατάσταση όπως αυτής της «ατυχίας», άλλος μπορεί ν’ αυτοκτονούσε, άλλος μπορεί να τρελαινόταν ή να πάθαινε έμφραγμα, άλλος θα το φιλοσοφούσε και μπορεί να τα έβαζε ακόμα και με τον Θεό… Νομίζω, πως η ψυχραιμία είναι ο καλύτερος σύμβουλος… 😉
http://revealedtheninthwave.blogspot.gr/2015/06/blog-post_568.html#more
Καλή δύναμη- ενέργεια εύχομαι…. 🙂
Kαλησπέρα αγαπητή Στεφανία…
Διάβασα την ανάρτηση που με παραπέμψατε…..
Από εκεί είναι και το παρακάτω κομάτι :
«…..Έτσι με την ίδια έννοια, φαίνεται ότι όλη η ύλη γύρω μας…δηλαδή οι άνθρωποι, τα ζώα, τα φυτά και όλο το φυσικό περιβάλλον και τα αντικείμενα είναι προσωρινές εκφράσεις της μιας οικουμενικής Συνειδητότητας ή αλλιώς του ενός Κβαντικού Πεδίου. Σ’ αυτό το πεδίο όλα είναι ένα. ΕΝ ΤΩ ΠΑΝ. Με άλλα λόγια, αν όντως ο παρατηρητής κάνει το πεδίο πιθανοτήτων να πραγματοποιείται σαν μια μόνο πραγματικότητα στην δική μας υλική υπόσταση, τότε είναι μάλλον οι συγκεκριμένες πεποιθήσεις, συναισθήματα, προσδοκίες και οι προκαταλήψεις μας που συντονίζονται με ή έλκουν από ή διαμορφώνουν το πεδίο πιθανοτήτων, ώστε να γίνει τελικά η δική μας συγκεκριμένη προσωπική και ομαδική πραγματικότητα…..»
Το σχόλιο μου είναι το εξής:
Αν και το συμπέρασμα μιας οικουμενικής συνειδητότητας με βρίσκει σύμφωνο κι εμένα, ο ορισμός του τί είναι αυτήν η οικουμενική συειδητότητα , ή «συλογική συνείδηση», όρος που μ΄αρέσει περισότερο εμένα να χρησιμοποιώ για την περιγραφή της…..τι είναι ποιός την ορίζει και τι ορίζει αυτήν στο σύνολό της δεν βρήκα πουθενά στο κείμενο….
Αντίθετα…βρήκα πολλά απαράδεκτα σημεία ( εκείνο για το DNA των Ελλήνων π.χ.)…
Επίσης….ό,τι και να’ ναι αυτήν η συνειδητότητα…ποιός το λέει ότι είναι γνώρισμα των ανθρώπων;
Πριν δλδ ο άνθρωπος αναπτυχθεί και φτιάξει την νοημοσύνη του δεν υπήρχε γή; δεν υπήρχαν πλάσματα που ζούσαν και ευημερούσαν επάνω της;
Πόσο μάλλον ανίσχυρη φαίνεται αυτήν η «πραγματικότητα» , αν αναλογιστεί κανείς την τόσο μικρή αναλογία της ύπαρξης του ανθρώπινου είδους σε σχέση με τα δισεκκατομύρια χρόνια ζωής του σύμπαντος…..
Η ύπαρξη της Κβαντικής φυσικής ή αν θέλετε μηχανικής ή ό,τι άλλο….μόλις και μετά βίας μας άφησε να δούμε την σκιά της πίσω από πέπλα μυστηρίου, σαν την σκιά μιας υποθετικής ερωτικής γάμπας μιας φανταστικής ερωμένης στο μυαλό ενός επίδοξου μεγάλου εραστή , που ακόμη κατατρέχεται από τις φαντασιώσεις ενός -δυστυχώς ακόμη παρθένου- έφηβου…..
Και οι ιστορίες που διαβάζουμε, κι εσείς , κι εγώ δεξιά κι αριστερά , ψάχνοντας με γεγάλο ενδιαφέρον να δούμε μέσα τους την αλήθεια στο όραμα της πραγματικότητας μοιάζει με τα απομνημονεύματα των ερωτικών ιστοριών αυτού του ακόμη παρθένου εφήβου……….
Να σας αφιερώσω ένα μουσικό κομμάτι; αν το αντέξετε , καλή σας ακρόαση…..
Ευχαριστώ για το μουσικό κομμάτι!
Το βρήκα ενδιαφέρον, παρόλο που είχα πολύ καιρό (χρόνια!) ν’ ακούσω το συγκεκριμένο κομμάτι τους…πάντως σίγουρα θέλει γερά νεύρα… 😛
Χα, αλλά φαίνεται πως δεν σπάνε τόσο εύκολα τα νεύρα, αυτών που για χρόνια έχουν εξασκηθεί σε ζόρια… και μάλιστα μπορώ να πω, πώς ταίριαξε γάντι στο τωρινό μου mood, πρώτα γιατί το είδα σαν τεστ (!) και γιατί στο τέλος έρχεται, μια υπέροχη εκτόνωση!!!
Είπαμε, η ζωή μας στέλνει αυτά που πρέπει ν΄αντιμετωπίσουμε, σε όλα τα επίπεδα! 😛
Καλό μας βραδάκι! 🙂
Καλημέρα αγαπητή Στεφανία….
Μου φαίνεται λιγάκι παράξενο που αντιμετωπίσατε σαν quest σαν »αποστολή» το άκουσμα του μουσικοτεμαχίου……η αλήθεια είνα πως πρέπει να ταιριάξει στο mood της στιγμής όπως λέτε , αλλιώς δεν μπορείς να το ακούσεις…..
Και παρ’όλο που από διαφορετικούς δρόμους πορεύομαι, φτάνω στο τελικά ίδιο συμπερασμα στο οποίο καταλήγετε κι εσείς…:
«…….Είπαμε, η ζωή μας στέλνει αυτά που πρέπει ν΄αντιμετωπίσουμε, σε όλα τα επίπεδα!……..»
μόνο που εγώ επιμένοντας στις δικές μου διαδρομές θα κάνω τις απαραίτητες διορθωσεις…π.χ. η ζωή (όπως και κανείς άλλος ) δεν «ΣΤΕΛΝΕΙ»
Γιατί για να στείλει κάποιος κάτι πρέπeι να υπάρχει συγκεκριμένος αποστολέας, όπως και αποδέκτης…..ως γνωστόν όμως μόνον αποδέκτης υπάρχει, ο γνωστός εαυτάρας μας, ο τεράστιος εγωισμός μας, αλλά και η αντιληψη του ότι είμαστε κάτι ανώτερο , μονοδικό , κάτι που αξίζει όλο το σύμπαν να ασχολείται αποκλειστικά και προσωπικά μαζί μας……
Μόνο που κρύβουμε αυτήν μας την αξίωση σε αθώα λόγια….λέμε ότο η ζωή ή ο θεός «στέλνει» δοκιμασίες , για να μας δοκιμάσει για να δει την πίστη μας τις αντοχές μας και άλλα διάφορα…..
Είναι όμως σαν να λέμε ότι Έντισον που ανακάλυψε τον λαμπτήρα πυρακτώσεως ή ο μεγαλύτερος ποτέ κατασκευαστής λαμπτήρων ενδιαφέρεται προσωπικά για κάθε μια λάμπα που κατασκεύασε το εργοστάσιό του….υπάρχει βέβαια το τεστ αντοχής που κάνει κάθε κατασκευαστής στα προιόντα του αλλά δεν έχει κάποιο προσωπικό ενδιαφέρον για τα συγκεκριμένα κομμάτια………
Μακρυγορώ…..
Το σημείο που ταιριάζουνν τα λόγια μας, είναι εκείνο το «πρέπει να αντιμετωπίσουμε σε όλα τα επίπεδα»…. η ζωή μας είναι τέτοια που αντιμετωπίζουμε καθημερινά διάφορα, τα οποία πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε επαρκώς για να πάμε παρακάτω…..επαρκώς για να πάμε προς την κατεύθυνση που θέλουμε…..αλλιώς το μη επαρκώς , μας οδηγεί σε κατευθύνσεις που δεν τις θέλουμε και αυτήν είναι η διαφορά που κρίνει την επάρκεια μιας αντιμετώπισης και τίποτε παραπάνω….αλλιώς , αν το αποτέλεσμα είναι αδιάφορο , όλες οι αντιμετωπίσεις «επαρκείς» θα ήταν…..
Μην απορείτε αγαπητέ, όταν μου αφιερώνετε ένα μουσικό κομμάτι και εύχεστε καλή ακρόαση και αν θ’ αντέξω το Ummagoumma … τι περιμένατε, έκανα και εγώ τεστ αντοχής και έτσι συνδέθηκα με τα βάσανα που συνάντησα στη ζωούλα μου!!! χαχαχα! 😛
Επίσης φυσικότατα και δεν υπάρχει κάποιος που ασχολείται να μας στέλνει αυτά που πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε… εμείς τα ελκύουμε ή καλύτερα τα επιλέγουμε (φυσικά υποσυνείδητα, μέχρι να ξυπνήσουμε!) και θα δώσω δυο παραδείγματα: Γνωστή μου δασκάλα, έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια τρία σχολεία και σε όλα είχε προβλήματα με τις άλλες δασκάλες ή με τον διευθυντή ή με τους γονείς! ε; τυχαίο; 😉
Άλλη γνωστή φίλη, είναι στο τρίτο της γάμο, γιατί όλοι οι κύριοι, είχαν εξωσυζυγικές σχέσεις και δεν το άντεχε… χαχαχα! τυχαίο; 😉
Ένας πολύ καλός μου φίλος, συνήθιζε να λέει: Μετά τα 25, είμαστε υπεύθυνοι για τη φάτσα που κουβαλάμε!!! 😛
Εκεί που σηκώνει κανείς τα χέρια είναι, όταν σε μερικές οικογένειες, συμβαίνουν συνεχώς ατυχήματα και θάνατοι… ενώ σε άλλες, ζούνε πλουσιοπάροχα και πέρα βρέχει!
Ευχαριστώ και για το πολύ αγαπητό μουσικό κομμάτι στο τέλος του σχολίου! 🙂
Καλό μας βραδάκι, ηλιόλουστο; 🙂