τι τρώει ο ροζ πάνθηρ;

Πρέπει να απασχολούμε το ανώφελό μας με κάτι , πάντα, έτσι ώστε να ασχολείται με ένα αντικείμενο και να μην του μένει χρόνος για σκέψη….ίσως γιατί η σκέψη θα οδηγήσει σε «ψάξιμο» και σε συμπεράσματα για το πόσο κενοί είμαστε….όταν μένουμε μόνοι μας με το ανωφελές μας να ψάχνεται, μπορεί να ανακαλύψει ξαφνικά και το ότι στην πραγματικότητα είναι ανώφελο ….μπορεί να σκεφτεί την ματαιότητα όλων όσων εμπλέκονται στην καθημερινότητά του και την κενότητα τελικά όλου συτού του γεμίσματος του χρόνου με διάφορα …. ειδικά όταν βρίσκουμε χρόνο για να τον «σκοτώσουμε» κάνοντας πράγματα που «μας αρέσουν» και πράγματα που «εμείς» θέλουμε να κάνουμε και δεν μας τα επιβάλει καμία ανάγκη, τότε περισσότερο από ποτέ ανακαλύπτουμε πως τα πράγματα που «γεμίζουν » τον χρόνο μας είναι πράγματα που στην πραγματικότητα αδειάζουν το μυαλό μας από σκέψεις….είναι απορίας άξιο το πόσο μακρυά στην πραγματικότητα είμαστε από σκέψεις που καταγράφουν πραγματικότητες και καταστάσεις …είναι απορίας άξιο το πόσο διακαώς επιθυμούμε να απέχει το μυαλό μας από σκέψεις που πλησιάζουν σε «ουσία»….

Θα μπορύσαμε άραγε να σκεφτούμε μια κατάσταση όπου δεν θα κάναμε τίποτε άλλο από το να διαλογιζόμαστε;

Θα μου πεις…αυτά είναι πράγματα για φευγάτους-ψαγμένους- μοναχούς-κτλ….

Αλλά δουλεύοντας οχτώ ώρες την ημέρα….κάνουμε πράγματα που μας δίνονται με εντολή κάποιου….ή στην περίπτωση αυτοαπασχόλησης ακολουθείς μια συγκεκριμένη διαδικασία…μετά ακολουθείς οτ πρόγραμμα -σπίτι-οικογένεια υποχρεώσεις καφέ το απόγευμα- σινεμά ή ότι άλλο για «διασκέδαση»….μετά ύπνο και πάλι απ΄την αρχή….
Στην ουσία είσαι ενταγμένος σε μια διαδικασία που σε κρατάει απασχολημένο….εσένα αλλά με σένα και το μυαλό σου…είναι πράγματα που κάνεις που σε κάθε στιγμή το απασχολείς για να λύσει συγκεκριμένα προβλήματα….αλλά πόσο κοντά στην πραγματική σου ανάγκη για «ουσία » είναι όλα αυτά;

Και ξαφνικά μπαίνει το καίριο ερώτημα: τι είναι αυτήν η ουσία ρε μεγάλε;;;

Ουσία είναι για κάθε άνθρωπο και κάτι άλλο , έτσι;

Λάθος…

Ουσία είναι μόνο αυτό που είναι ίδιο σε όλους τους ανθρώπους…αλλιώς είναι πάπαλα…

Και εφ’όσον είναι ίδιο σε όλους τους ανθρώπους, τότε δεν είναι κάτι που μπορείς μόνος σου να το φτάσεις…μπορεί να το φτάσει η ανθρωπότητα μόνο όταν συντονιστεί , κατά κάποιο τρόπο στην σκέψη της σε σχέση με την ποθητή ουσία και την απολαβή όλων των μελών της ανθρωπότητας της ουσίας αυτής…

Γιατί θα πρέπει να συντονιστεί όλη η κοινωνία μαζί; μα γιατί ο ένας μόνος του άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε και δεν μπορεί να επηρεάσει πουθενά…. η κοινωνία κινείται σαν ένας οργανισμός…έχει τους δικούς της όρους και νόμους που εσύ μέσα της μπορείς να κάνεις ότι θέλεις αλλά δεν είσαι έξω από τους όρους της …είναι βλέπεις πολύ μεγάλο το φάσμα της απόκλισης που σου δίνει αλλά και πολύ ορισιτκός ο αποκλεισμός σου αν αποκλίνεις πραγματικά….η κοινωνία λειτουργεί πραγματικά σαν ένα σώμα που έχει και το σύστημα των αντισωμάτων όπως σε κάθε ζωντανό οργανισμό, που τρώει τα διαφορετικά (ξένα) κύτταρα…
Και ο άνθρωπος που γεννιέται σε μια κοινωνία μέχρι να γίνει οκτώ ετών , έχει αποκτήσει όλη εκείνη την αγωγή κοινωνικοποίησης που θα του χρησιμέυσει να γίνει ένα χρήσιμο μέλος της κοινωνίας, κι ας γίνει και δραπέτης-κι αυτοί χρειάζονται σε μια κοινωνία…..

Και όλο αυτό το σύνολο ανθρώπων συνήθως περνάνε όλο τους τον χρόνο λύνοντας τα καθημερινά τους προβλήματα και μόνο…δεν απασχολούν το ανωφελές τους και πολύ σε «άλλα» ζητήματα….εκείνα είναι συνήθως «λυμένα’ από τους «αρμόδιους» να λύνουν τέτοια ζητήματα….τον θεό π.χ. τον καβατζάρανε οι «άνθρωποι του θεού» τα της επιστήμης οι καθ’ύλην αρμόδιοι…

Ο «καθημερινός»άνθρωπος , αν το καλοσκεφτείς, δεν έχει τίποτε να λύσει….αν του δώσεις και έναν μισθουλάκο να πορέυεται, λίγο ποδόσφαιρο, καμιά γκόμενα, καμιά πρέφα ή ένα ουζάκι που και που με τους κολητούς….τέλεια….

Αναρωτιόμουν όλο το απόγευμα σήμερα….τόσες χιλιάδες ώρες σπαταλημένες στο καφενείο…δεν έχουν τίπτε άλλο να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; τίποτε με ουσία;
Αλλά αυτό που έκανα κι εγώ, στην τελική, τί και πόση ουσία άραγε να είχε;
Σας έβαλα να διαβάσετε όλο αυτό το κατεβατό, για την υποτιθέμενη ουσία, μην μπορώντας όμως να σας δώσω καμία κατεύθυνση , άσχετα αν όλην αυτήν την ώρα μιλούσα για ουσία….ακόμη ακόμη , αναρωτιέμαι μήπως η ουσία είναι στην πρέφα και στο ουζάκι (εκεί στο ουζάκι σίγουρα κάποια ουσία «παίζει»), παρά στο εδώ στούμπισμα του ανωφελούς για την ταχαμου ανεύρεση της»ουσίας»…

Αλλά ό,τι και να σκεφτείς…

ότι και να κάνεις….

στο τέλος χαμένος θα’σαι…

Δεν μπορείς να αποκτήσεις έναν θησαυρό που δεν υπάρχει…

Ή που ,από μια άλλη οπτική ειδωμένο, απλά δεν σου είναι προσβάσιμο…

Να δες…