εμεις γι’αλλου κινησαμε ……

Ρακόπιος Κουρελαριανός
8 Ιουνίου στις 8:58 μ.μ. ·
Τώρα, αν με ρωτήσει κανένας πώς «κολλάει» ο Κάρλος Καστανέντα με τον «εσωτερικό» μαρξισμό ή τους καταστασιακούς να του απαντήσω.
Αυτό που διακρίνω εδώ γύρω [στον πλανήτη, δλδ] είναι ένα γενικευμένο αδιέξοδο που αφορά τους πάντες και τα πάντα: θεσμούς, πολιτισμούς, κουλτούρες, οικονομίες, τέχνες, επιστήμες, περιβάλλον, ανθρώπους κ.ο.κ.
Ανθρωπολογικό αδιέξοδο, το λεν οι γραμματιζούμενοι…
Και ή θα το ξεπεράσει ολόκληρη η ανθρωπότητα ή δεν θα το ξεπεράσει.
Σ’ ό,τι με αφορά δεν είμαι καθόλου ατομικιστής [κι ας δείχνω το εντελώς αντίθετο με τη συνειδητή «απομόνωσή» μου]. Δεν είμαι απ’ τους ανθρώπους που έχουν την ιδεολογία του «παίρνω εγώ τις μπάζες μου και γράφω τους άλλους στα @@ μου». Αν ήταν θα το είχα κάνει εδώ και δεκαετίες. Είχα τις ευκαιρίες. Τις άφησα να με προσπεράσουν…
Αυτό που θέλω είναι να διαψεύσω ή να επιβεβαιώσω διάφορα που αναφέρει ο Καρλίτος, και που υπάρχουν σκόρπια σ’ ένα σωρό άλλες «παραδόσεις».
Ο «Άνθρωπος» ή θα πάει προς το Πνεύμα, ή θα σαπίσει μέσα στον ανθρωπολογικό βούρκο που δημιούργησε χωρίς να το θέλει.
Τόσο απλά…

Xρηχα: ανθρωπότητα πάει ολοταχώς μπροστά……αυτό που δε πρέπει να συχέουμε, είναι η προσωπικη μας ‘μοιρα» με την «μοίρα» όλου του ανθρώπινου γένους…για να γίνουν ορισμένες εξελίξεις, που τελικά ξεπερνάνε ένα τέλμα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι «θέλει νεκρους χιλιάδες, να’ναι στους τροχούς, θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους»……………….. το λέω μετα λόγια τουποιητή για να μην παρεξηγηθώ……………… αλλά νομίζω ότι και η παραβολή των μυρμιγκιών που χτίζουν με τα κορμιά τους γέφυρα για να περάσουν το ρυάκι, είναι ένα καλό παράδειμα αφού τα μισά πνίγονται, για να πάνε όσοι επιζήσουν στην απέναντι πλευρά με τις περισσότερες ευκαιρίες γα τροφή…………………η επιμονή μας να συγχέουμε την προσωπική μας επιβίωση (ή σε ορισμένες επριιιπτώσεις την προσωπική μας καλοπέραση) με την μοίρα του ανθρώπινου είδους είναι , θεωρώ , λάθος…………………….. αλλά η συνήθειά μας να συγχέουμε το ατομικό μας τίποτε με το κέντρο του σύμπατος , είναι ένα φαινομενο της εποχής,που πηγάζει από τα ατομοκεντρικά – εγωιστικά δεδομένα της καθημερινής μας συνήθειας εκπαίδευσης (θα μπορούσα να πω της δεδομένης κοινωνικοποίσης)κτλ…..

Ρακόπιος Κουρελαριανός :Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να μην συγχέουμε τον άνθρωπο ως κοινωνικό ον με τον άνθρωπο ως ενεργειακό ον. Δεν λέω ότι είναι κι εύκολο….

Χρηχα:Αυτό δεν είναι μια ταυτότητα; δεν είναι δλδ ένα και το αυτό; πως πορείς να ξεχωρίσεις το σώμα από την «ψυχή;» υπάρχουν δεδομένα; υπάρχει ύλη; δεν είναι όλα ενέργεια; η κοινωνία δεν είνα ιμια ενέργεια βαλμένη σε μια διάσταση να ασκεί και να δέχεται επιρροές από το περιβάλον; ααα συγνώμη…. αυτό είναι το σωματίδιο του θεού …ή του Χιγκς; μωρέ μπερδεμέα τα βλέπω όλα σήμερα….. καλησπέρες σας…. Υ.Γ.:Αν και δεν χωνεύω την μπάλα, αυτό το μουντιάλ θα ήθελα πολύ να το δω…δεν ξέρω γιατί….έτσι μου «έρχεται» τελευταίως….εσείς μπορείτε να βγάλετε συμπερασμα ;

Ρακόπιος Κουρελαριανός :Για να γίνει ταυτότητα πρέπει να συνειδητοποιήσει ο καθένας μας την ετερότητα πρώτα [δεν ξέρω τι λέω, αλλά μην δίνεις σημασία]. Βασικά… Βασικά έχουμε δύο εαυτούς. Όταν το καταλάβουμε αυτό, βαθιά πολύ βαθιά, μπορεί να έχουμε μόνον έναν… Μα Χρήστο, αν δεν ήταν μπερδεμένα θα τα είχαν βρει κι άλλοι ΥΓ. Το ποδόσφαιρο είναι λαϊκή κουλτούρα… Μας αρέσει, δεν μας αρέσει, βλέπουμε, δεν βλέπουμε, ο καθείς και τα -σεβαστά απολύτως- γούστα του…