Μου ‘ρχεται να ζητήσω συγνώμη για την απουσία μου…..
αλλά δεν το κάνω….
απλά σας βάζω ένα τραγουδάκι λίγο πιο ζωηρό , έτσι για αν αποδείξω ότι είμαι μάχιμος , ακόμη…
Έτσι να κλείσω όπως κλείνει και το τραγουδάκι….με τον στίχο:
keep on for the kingdom of light…
there is no darknesss, there is no night….
χρηχα 
Τρομερό τραγούδι. Σε ευχαριστούμε που μας το θύμησες.
Καλησπέρα αγαπητέ….
Κι εγώ χαίρομαι που σας ευχαρίσητσα……
Πολύ καλά κάνεις Χρήστο… πολύ καλά!
Πριν λίγες μέρες προσπαθούσα να πείσω μια καλή μου φίλη blogger (που έχει κάτι μήνες να βάλει νέο ποστ), να βάλει έστω ένα τραγουδάκι και ας είναι και λίγο μελαγχολικό… βλέπεις δεν έχω fb και μου δίνει πολύ χαρά, να βλέπω τους φίλους blogger να μην εγκαταλείπουν για χάρη του fb! 😉
Καλή βδομάδα εύχομαι! 🙂
ήσυχο και κάπως μελαγχολικό το θέλετε αγαπητή;
έφτασεεεε……
ελπίζω να σας αρέσει….
την καλησπέρα μου….
Φυσικά και μου αρέσει, μια και περνώ τη ποιο μελαγχολική φάση της ζωής μου… ευχαριστώ!
Και σίγουρα κάποια στιγμή θα αισθανθούμε και έτσι:
Καλή μας μέρα! 🙂
Καλησπέρα αγαπητή Στεφανία….
Δεν ξέρω, αλλά η σωστή θεώρηση είναι το να δεις την μελαγχολική σου φάση σαν κάτι που σου χρειάζεται για να πας πιο κάτω….είναι το απαραίτητο στοιχείο για να σε ανεβάσει λίγο παραπάνω από ότι ήσουν πριν που ήσουν καλύτερα από τώρα…
Και δεν σου εύχομαι περαστικά, θαρρείς και είσαι άρωστη, ούτε σου λέω γρήγορα να το ξεπεράσεις…
Παρόλο που θα σου φανεί παράξενο, εγώ θα σου ευχηθώ να το απολαύσεις όσο κρατήσει…..
Πώς θα γίνει αυτό;
Δεν μπορώ να σου δώσω την δική μου συνταγή…δεν πιάνει η ίδια σε όλους….
Βρες την δική σου …
Υπάρχει η προσωπική μελαγχολία που πολλές φορές έχει να κάνει και με την ηλικία (ένας κύκλος της ζωής κλείνει και ανοίγει ένας άλλος), είναι αυτοί οι «μικροί θάνατοι» που αφήνουν πίσω μια γλυκιά μελαγχολία…και υπάρχει και η «άλλη» μελαγχολία που έχει να κάνει με όλη την ανθρωπότητα όταν δεις τόση δυστυχία παντού…
Καλό τριήμερο εύχομαι αγαπητέ Χρήστο, να περνάτε όμορφα… 🙂