Το είχα γράψει στο «αλενάκι» κάποτε: παλιά , οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι, πίστευαν ότι το αρσενικό και το θηλυκό ήταν ενωμένα σε μια αρσενικοθήλυκη αρμονική σφαίρα….οι θεοί όμως ζήλεψαν την ομορφιά και την αρμονία και χώρισαν το αρσενικό από το θηλυκό….από τότε τα δύο μισά ψάχνουν να βρουν το έτερον ήμισι τους και να ταιριάξουν πάλι την τελειότητα και την αρμονία που έχασαν….
Τα δύο μισά όμως δεν είναι αρμονικά διαχωρισμένα…καθώς ο χωρισμός τους ήταν βίαιος, τα κομμάτια δεν είναι ούτε ίδια , ούτε ταιριάζουν όλα σε όλα…..σε γενικές γραμμές όμως τα αρσενικά και τα θηλυκά , όπως ήταν το αρχικό σχέδιο, κράτησαν τα χαρκτηριστικά της πλευράς που είχαν στην σφαίρα την αρχική…το θηλυκό κράτησε την διαίσθηση , την επαφή σε αληθινό χρόνο με το υποσυνείδητο και την ικανότητα να «βλέπει» την πραγματικότητα μέσα από συναισθήματα…το αρσενικό έμεινε με την λογική…να αναλύει και να αναλύει και εφ’όσον του λείπει η αίσθηση του αισθήματος , η διαίσθηση και η επαφή με το υποσυνείδητο, να κάνει ξερούς υπολογισμούς χωρίς φαντασία….και όταν η ανασφάλεια τον υπερκαλύπτει να αφήνεται στην οργή που κλείνει τις διόδους όλες και να φεύγει….πολύ θα ήθελε το αρσενικό να είναι αυτό ένδειξη δύναμης….
όπως το βαφτίζει από την μεριά του φυσικά…αδυναμία είναι….πανικός…η δύναμη είναι στους μύες…πουθενά αλλού…
μπορεί να σπάσει πόρτες για να βγει αλλά είναι ο πανικός τον κάνει να φεύγει εμπρός….ή πίσω…είναι ένα κλειδί στο μυαλό του αρσενικού που ξαφνικά κλειδώνει ακόμα και την φαινομενικά ανδρική λογική….εκκρίνει μια ορμόνη αρσενική που είναι σαν να κλείνεις όλα τα κανάλια και το μόνο που μένει είναι η οργή…ο πόλεμος….ο θάνατος εμπρός…..μόνο εμπρός….ότι και να’ναι εμπρός….δεν σε νοιάζει….δεν μπορείς να σε νοιάξει…όχι εκείνη την στιγμή.
υπάρχουν και κάποια σχόλια που προηγήθηκαν εδώ:
πριν γράψω:
Δεν έκφρασα μια διαφωνία , ούτε βασίστηκα σε δηλώσεις….ούτε καν ανέφερα δηλώσεις…..αυτό που έγραψα είναι ένα συμπέρασμα που κρίνει κινήσεις ( αυτό που με συμβουλεύετε κι εσείς: “όσα κάνουμε”)….
Επίσης…θα’θελα να πιστεύω ότι πάντα περισσότερο εμπιστευτήκατε το συναίσθημά σας….δεν σας ξέρω προσωπικά, αλλά ξέρω ότι είστε γυναίκα….κι όπως εμένα με κυβερνάει η λογική, εσάς σας κυβερνούν τα αισθήματα, τα συναισθήματα αν θέλετε…
Είναι τα βιολογικά μας ρολόγια….οι εσωτερικοί μηχανισμοί που θέλουμε να αρνηθούμε , αλλά κατασκευαστικά είναι ανέφικτο….σε εσάς τις γυναίκες, τα εγκεφαλικά σας ημισφαίρια είναι ενωμένα….συμπλέει το συνειδητό με το υποσυνείδητο , ανακατώνοντας αισθήσεις με αισθήμαατα….ψιθύρους , μυρωδιές, φόβους και προκαταλήψεις , συμπάθειες και μίση …όλα ενωμένα σε μια παρόρμηση της στιγμής….
Εμάς τους άνδρες…μας τυρανάει η μονόδρομη λογική….που τις περισσότερες φορές είναι παράλογη , αλλά τέσπα….είναι το μονόδρομο ….που αν δεν έχει τέλος καταντάει αδιέξοδο….και προχωρούμε χωρίς να μας αφήνει ο εγωϊσμός μας να γυρίσουμε πίσω να πάρουμε τον δρόμο από την αρχή , μπας και βρούμε το μονοπάτι….
Όταν μας πιάνει η ανασφάλεια μόνο, και αν τύχει και δεν μας κοιτάτε , κάνουμε κι εμείς ζαβολιές και ρίχνουμε καμιά φορά και κανένα αγκίστρι στο απέναντι ημισφαίρο μπας και μας ελεήσει με καμία διαίσθηση να προσανατολιστούμε….
Αλλά εκείνο που πρέπει να προσέξουμε είναι τα όνειρα….να μην τα ξεχνάμε το πρωί….είναι ο δεσμός μας με την άλλη πλευρά του φεγγαριού…ας είναι ασπρόμαυρα…μας λυπήθηκε η μοίρα , γιατί δεν θα τα αντέχαμε , ξαφνικά να θυμηθούμε όλα όσα είδαμε την νύχτα και να είναι και έγχρωμα……
Αν τώρα δεν με καταλάβατε…συναισθανθήτε με….εγώ σας αναλύω…εσείς νιώστε με….
χρηχα 
Κι αν απλοποιούσαμε λιγάκι τα πράγματα;… Αν λέγαμε πως, απλώς, είμαστε όλοι άνθρωποι, ατελή όντα, που έχουν απόλυτη ανάγκη το ένα τ’ άλλο, και ψάχνουν τρόπους να εκφράσουν αυτή την ανάγκη, να την διοχετεύσουν στην απέναντι πλευρά και να σπάσουν τη μοναξιά τους;…
Αν αφήναμε τα στερεότυπα και κάναμε μακροβούτι στην ουσία;…
Αγαπητή….το κάθε κείμενο, απ’το πιο ταπεινό ως τα κείμενα που συγκλόνισαν τον κόσμο, έχουν τόσες αναγνώσεις όσοι και οι αναγνώστες…αν μείνετε στο :»από τότε τα δύο μισά ψάχνουν να βρουν το έτερον ήμισι τους και να ταιριάξουν πάλι την τελειότητα και την αρμονία που έχασαν…. » έχετε την απάντησή σας…
Απλά , δεν ξέρω γιατί οι άνθρωποι, ενώ ψάχνουν να σβήσουν αυτήν την μοναξιά, από την μια….από την άλλη βάζουν φραγμούς κι εμπόδια σε όσους προσπαθούν να προσπελάσουν την πόρτα της δικής τους μοναξιάς…είναι η ανασφάλεια τόσο μεγάλη; μήπως έχουμε ξεχάσει πως είναι να είσαι με κάποιον; ξεχάσαμε να μοιραζόμαστε; φοβόμαστε μην πληγωθούμε τόσο που προτιμούμε να μην δοκιμάσουμε ;
Δεν ξέρω…ειλικρινά, δεν ξέρω….ειλικρινά απορώ….είμαι ερωτευμένος εικοσιέξι χρόνια με την γυναίκα μου…και κάθε μέρα είναι μια καινούρια μέρα….και είμαι 46….λέτε να ήταν όλα ρόδινα όλα αυτά τα χρόνια; λέτε να μην είχαμε κι εμείς αυτά τα ίδια ερωτήματα που απασχολούν τους μόνους ;λέτε να συμβιβαζόμαστε, όπως ωμά και κατηγορηματικά μας κατηγόρησε κάποιος γνωστός παλαιότερα; λέτε οι δικοί μας φόβοι για την μοναξιά να διώξανε μακρυά όλα τα θέλω; λέτε;
Δεν νομίζω κυρία μου…είμαι καλά …ΕΙΜΑΣΤΕ καλά….δεν ανέχομαι να λυπάμαι τον εαυτό μου….διαβιώ αξιοπρεπώς σεβόμενος την αξιοπρέπεια του δικού μου ανθρώπου , και αυτός την δική μου…και όλοι οι άνθρωποι γύρω μου αυτό κάνουν…αλλιώς δεν είναι άνθρωποι γύρω μου , απλά έτυχε να περάσουν πλάϊ μου…δεν έχω αναστολές να φύγω ή να διώξω κάποιον…όσο κοντινός και να είναι αυτός…απλά είμαι έτοιμος να πληρώσω το τίμημα, και να αναλάβω τη όποια ευθύνη….
Και συγνώμη αν σας μίλησα κάπως υπεροπτικά…όχι ότι σας μίλησα έτσι,αλλά αν φάνηκε ότι σας μίλησα έτσι, γιατί καθόλου έτσι δεν το εννοούσα , σε ότι είπα…..απλά θέλω να προλάβω έστω και την υποψία ότι έτσι μίλησα…
Καθόλου υπεροπτικά δεν μιλήσατε! Ισα ίσα. Σεμνά και σταράτα μιλήσατε, και μόνο ευχαριστώ θα μπορούσα να σας πω για όλα αυτά που μοιραστήκατε.
Να σας πω πώς μιλήσατε;
Σαν ευτυχισμένος και επαρκής άνθρωπος.
Εύχομαι πάντα να είστε έτσι!
Και να μας αποδεικνύετε πως τα ανέφικτα είναι εφικτά τελικά 🙂
Και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ για την αμεσότητα, την απλότητα και την ειλικρίνειά σας.
Με κάνετε και κοκκινίζω….
Μα δεν μοιράστηκα κανένα μυστικό..
είναι ίσως η ανωνυμία που συνήθως δεν λέμε τίποτε προσωπικό….
Αλλά αυτό είναι ίσως η πρόφαση, γιατί εφ’όσον μας «καλύπτει » η ανωνυμία θα’πρεπε να λέμε πιο προσωπικά και πιο ενδόμυχα πράγματα, εφ’όσον δεν φοβόμαστε την συνέπεια της αναγνώρισης της πράξης μας…. δλδ του προσώπου μας…
Κανονικά , δεν θά’πρεπε να φοβόμαστε, αλλά μάλλον ο φόβος δεν μας αφήνει ούτε σαν ανώνυμους…
Αλλά μακρυγορώ πάλι και ίσως ξαναχάσω την σωστή απάντηση…
Δεν πρέπει να με ευχαριστείτε για τίποτε….ίσως σοκαριστήκατε λίγο με τους χρόνους, ίσως τα ανέφικτα είναι ανέφικτα γιατί δεν τα παλέψατε αρκετά ώστε να τα κάνετε εφικτά, δεν ξέρω….το είπα και πριν…ειλικρινά δεν ξέρω….είναι κάτι που μόνο θεωρητικά μπορώ να το δω….δεν το’χω ζήσει….αλλά νομίζω ότι η ειλικρίνεια είναι ο σωστός οδηγός…κι αν θες να είσαι με κάποιον ετοιμάσου να τον χάσεις…..όπως λέμε αν θες ειρήνη ετοιμάσου για πόλεμο….και η σχέση για να μην είναι (όταν δεν είναι)βαρετή , είναι πόλεμος…αυτό το ξέρω απ΄την καλή….
Λέω εγώ τώρα, θεωρίες…θα το ξαναπώ : δεν ξέρω…
Και μην με ευχαριστείτε…
εγώ σας ευχαριστώ για τις επισκέψεις σας….
Καλησπέρα φίλε μου.
Πολύ ωραία τα είχες πει με εκεινο το κείμενο.
Εύχομαι η αγάπη πάντα να σας συντροφεύει!
Καλησπέρα αλλενάκι…
Να’σαι καλά….ευχαριστώ…
κι εσένα και όλους…..
να μας συντροφεύει….
η αγάπη…
Χμ εσείς εδώ μιλάτε για .. αρσενικο – θήλυκα 🙂 Nα πω την αλήθεια μου εγώ αυτά δεν τα γνωρίζω ούτε και θέλω να τα βλέπω ! Με απωθούν τόσο που απογεύγω ακόμα και να τα διαβάζω !
Για το μόνο που μπορώ να σας μιλήσω είναι τα θηλυκά και τα αρσενικά σαν γένη αυτόνομα και που αλληλο συμπληρώνονται! Αλλά για να αποφύγω να γράψω πολλά θα προτιμώ να σας παραπέμψω εδώ κι εδώ !
Μα διαβάσατε το κείμενο;
Διαβάστε το πρώτα…μην πιάνεστε από μια παιχνιδιάρικη διάθεση που είχα όταν έβαζα τον τίτλο…καθόλου δεν μπερδεύω τους ρόλους….μάλιστα είμαι πολύ σαφής στον διαχωρισμό…
Καλησπέρα !
Το ξαναδιάβασα.. Εξέθεσες τις απόψεις σου καθαρά και όμορφα και να σου πω συμφωνώ μαζί σου σχεδόν απόλυτα και ακριβώς επειδή υπάρχει σύμπνοια απόψεων δεν το σχολίασα ΄)
Για τα αρσενικοθήλυκα που ανέφερα είχα άλλα στο μυαλό μου αλλά ας μην το αναλύσουμε!
Η αλήθεια είναι πως αυτή η όποια ανωνυμία μας κάνει συχνά να εκφράζουμε ανοιχτά και τις πιο ενδόμυχες απόψεις ή σκέψεις μας…
«Η αλήθεια είναι πως αυτή η όποια ανωνυμία μας κάνει συχνά να εκφράζουμε ανοιχτά και τις πιο ενδόμυχες απόψεις ή σκέψεις μας»…..
Έλεος…τι φανταστήκατε;;;;;
Καλησπέρα! Tίποτα περίεργο! Τίποτα περισσοτερο ή λιγότερο από αυτό που μας ωθεί να ανοιγόμαστε ποιο εύκολα σαν ανώνυμοι και κάπως δυσκολότερα σαν επώνυμοι…Τίποτα περισσότερο από αυτό που οι παλαιοί τουλάχιστον μπλογκερς έχουμε συχνά βιώσει.